Öyle tuhaf zamanlar oluyor ki neredeyse şiirsel, romantik bir nefret duyuyorum sana karşı…
Sen aslında kendi içindeki hesabı kapatamıyorsun.
Sevmek içgüdüsünün en son, belki de en yüksek biçimidir bu: Senden daha yüce olan varlığın iradesine teslim olacaksın.
Tertemiz yeryüzünde bir kokuşmuşluk...
İnsanların yakınına gelmelerini istemiyordu. Ses duymak istemiyordu. Farkında olmadan kedisiyle konuşacak olsa, kendi sesinin sesinden bile deliye dönüyordu. Büyük sessizliği bozduğu için kızıyordu kendi kendine...
İnsanlar nasıl bu kadar acımasız olabilirlerdi?..
Ama artık her şey taşmak üzereydi...
Her şey öylesi tiksinçti ki!..
Ne var ki, işler göründüğü gibi değildi...
Bu dünyayı gerçek bir mutluluk ülkesine çevirmek onların elindeydi. Herkes üstüne düşeni yerine getirmeliydi...