BİR YİĞİTLİK ÂNI
Dostoyevski, Petersburg, Semenowsk Alanı
22 Aralık 1849
Gece yarısı uykusundan uyandırıp sürüklediler onu,
Kılıç şakırtıları duyulur hapishanenin avlusunda
Ve buyurgan sesler; bu bilinmezlikte
Titreşir korkutucu gölgeler birer hayalet gibi.
İleriye doğru itiyorlar onu ve derin bir dehlizden geçiliyor
Uzun ve karanlık, karanlık ve
Can YayınlarıKitabı okudu
Sefalet! Cinayet!
Toplumu sürekli zehirleyen bu iki yengeci yok edemedin.
Düşünüyorum
Toplumun bir kesimini görüyorum ki kin ve düşmanlık ateşi saçarak diğer bir kesimin yok edilmesine çalışıyor.
Her tarafta savaş, her tarafta insanların kan dökerek pençeleştiği, vahşi hayvanlar gibi birbirlerini parçaladığı görülüyor.Tiksiniyorum!
Düşünüyorum
Etrafıma göz gezdiriyorum, insanları bir takım kayıtlar ve törenlere bağlı, birçok boş arzuya hizmetçi görüyorum.
Hayat mıdır?
Yer altlarında hayatı geçirmek, zehirli hava solumak, rutubette ömür sürmek, güneş görmemek, insanken bir yılan gibi yaşamak, verem olmak, ölmek! Ne için? Ölmemek için!...