Hasretle yanan gönülleri ferahlatan bir kitap. Bizim Yunus ne çok bizden ne çok bizmiş. Acısı ile sorgusu ile tamamen...
Dağlanacak gönlümüz varmış
Elhamdülillah
Körlük, nankörlüktür. Bu dünyada marifet nefsi silmek değil, belki nefsi bilmektir. Bu yol, ilim irfan ve insan sevgisi üzerine kurulmuştur. Nefes, nefisi arıtır.”
"Sevgiliye gidecek hediyeyi saymak yakışık almaz,öyle değil mi?"
O sırada dervişlerden yedisininde,birbirinden habersiz,cüppelerinin içinden gizliden gizliye çekmekte oldukları tespihlerin iplerini koparıverdiklerini çok sonradan öğrendim.
AZAN - əslində "bildirmə" deməkdi və cümə namazına və 5 dəfə salata(namaza) dəvəti ifadə edən sözdü. Müsəlman ənənəsinə görə, Peyğəmbəri Mədinəyə girişindən az sonra, hicrətin1 və 2-ci ilində, möminlərə namaz vaxtını bildirmək üçün ən uyğun tərzi səhabələrilə müzakirə etdi. Bəziləri od yandırmaq, boru çalmaq və ya təbil vurmaq təklifetdilər. Abdullah ibn Zeyd adlı səhabələrdən biri də yuxusunda bir adamın məscid damından müsəlmanları namaza çağırdığını gördüyünü söylədi. Ömər salatı elan üçün bu üsulu tövsiyə etdi və orada olanlar onunla razılaşdıqları üçün Peyğəmbərin əmri ilə azan şəkli belətəyin edildi. Bundan sonra Bilal möminləri bu minvalla namaza dəvət etdi
Ne varlığa sevinirim
Ne yokluğa yerinirim
Aşkın ile avunurum
Bana seni gerek seni
Nice sözler söylenmiştir şiirlerde, niceleri pek tesir etmiştir gönüllerde. Lakin hangi biri asırların hazin yıkıcılığına dayanabilmiş, hangi kitap zamanın can yakıcı unutulmuşluğunda kendini bu kaderden kurtarabilmiştir…
İşte biçare derviş Yunus çıkmıştır o vakit