Bırak istedikleri kadar işkence yapsınlar,
içten içe sessiz kahkahalar atsınlar.
İçinde bu umut olduğu sürece
tüm acılara katlanabilirsin.
Tuhaf, değil mi? Yani Akiba'daki bir kafede oturmuş, kayıp zaman hakkında düşünüyorum ve yüz sene önce Fransa'daki yaşlı Marcel Proust da oturmuş, tam olarak aynı konu hakkında bir kitap yazmıştı. Belki de gerçekten kapak ve zihnim arasında dolaşan da onun hayaletiydi ya da sadece çılgın bir tesadüftü bu ; fakat ne olursa olsun güzeldi. Tesadüflerin hoş olduğunu düşünüyorum, her zaman bir anlama gelmeseler bile. Hem zaten herhangi bir anlama gelip gelmeyeceğini kim bilebilir ki? Belki de bir anlamı vardır. Her şeyin bir nedeni vardır demek istemiyorum. Bu daha çok yaşlı Arcel ve benim aynı frekansta olmamız gibi bir durum.
Hayat çok kısa! Değerli hayatınızın bir anını bile ziyan etmeyin.
Uyanın şimdi!
Ve şimdi!
Ve şimdi!
Bence, yaşadığın şu manasız hayatta, zihnini meşgul edecek bir şeyler bulduğun sürece ne yaptığının pek bir önemi yok.
Sayfa 125 - ParodiKitabı okudu
Ölüm kesindir. Hayat ise her zaman değişkendir; rüzgarın esintisi, denizdeki dalga, hatta zihindeki düşünce gibi.
İntihar, zamanı sonsuza dek durdurmak gibidir.
Neden zengin tütün şirketlerini, seni öldürdükleri için daha da zengin edersin?
Hayatım boyunca gerçekten yetişkin diyebileceğim kadar olgunlaşmış bir büyükle pek karşılaşmadım.
