Yağmur Şehri. - Benal Demirci
Sonra aklına geldi. Bu şehirde bir kahve olmalıydı. Belki bu asfaltın sonunda, belki de başka bir sokakta. Ama sadece bir kahve olmalıydı, nerede olursa olsun. Camın yanındaki masalardan birine oturup, dışarıdaki yağmuru seyredebileceği bir kahve olmalıydı, mutlaka. Şehri tanımıyordu, yabancıydı bu yağmur şehrine . Sokaklar, bulvarlar, evler, duraklar hep yabancıydı. Yabancı olmayan bir yağmur vardı. Yağmur ve yağmurun herşeyi. Asfaltın kenarından akan suyu atlayıp , adımlarının ıslak asfalttaki sesini dinleye dinleye yürüdü.
Sayfa 28 - Dost YayıneviKitabı okudu
"İnsan bir kez yanmasın, zor iştir!.."
Sayfa 57 - Yazko, 1980,1. BaskıKitabı okudu
İnsan bu, düşünür düşünür. Kimi zaman olur düşündüklerinden utanır.
Sayfa 34 - Yazko, 1980,1. BaskıKitabı okudu
Şair, 1960 yılına kadar Gürün ve Sivas'ta zamanını küçük işler yaparak ve yazarak geçirir. Aynı zamanda resim yapmaya devam eder. Para kazanmak amacıyla trenlerin üçüncü mevki vagonlarındaki yolcuların karakalem portresini çizer. Bu günlerini Azime Hanım'a yazdığı bir mektubunda şu şekilde anlatır: "56'da mı dedin? 56'da ben resim yapıyordum
