"Biraz nefes almak istiyorum İpek." Son sözleri beynimde yankılandı da yankılandı.
Nefes... Nefes... İnsan âşık olduğu insanın yanında daha güzel nefes almaz mıydı?
“Ağaçlar vardır; artık meyvesi acı, yaprağı kurudur.
Dalları gövdesinden kesilip de kolsuz kanatsız, ölü gibi bırakılır. Yeni dallar fışkırıp yine yaşam açtığı zaman anlarsın,
Bazen yaşamak için ölmeye yüz sürmen gerektiğini.”
“Bazen sevdiğinin kalbini bile bile kırarsın.
Tıpkı onun kalemini kırar gibi…
Oysa bunun bedeli adalet değil, senin de kalbindir.
Cezanın yarısı da senindir.”