"Bu kız var ya, diyorum. Benim vatanım. Evim. Yurdum. Sığınağım. Edirne'den Kars'a karış karış toprağım. İzmir'in dağlarında açan en güzel çiçeğim. Mavi mavi bakan Atatürk'üm. Neşe saçan Cumhuriyetim."
Kelimeler, insanın canını en tehlikeli silahlardan daha çok yakardı. Bunu telafi etmek için yüzlerce söz söylemek gerekse de, kelimelerin açtığı yarayı yalnızca eylemler kapatırdı.
"Çocuk çocuktur, masumdur, paktır. Çocukluğunu yaşamalıdır. Çekin kirli ellerinizi, düşüncelerinizi onların üzerinden, bir anda büyütmek zorunda bırakmayın çocukları... Mağdur etmeyin..."