Kal gittiğin yerde mutlu ol
Ya da gel kalbimde tahta sahip ol
Senin gülen yüzüne kurban bu serseri kalbim... 🎶🩹
böylesini tahmin etmemiştim
kafamda iki kişi hep çeliştim
yardımına gerek yok oldu işte
sanırım duygusuz bi canavara dönüştüm
kovaladığım kadar kaçmamışsındır
sıkıştığım köşede kalmamıştım hiç
belki dilindeki zehir yanıltmıştır
ama tamiri var ki kalktım işte
kanadından bi tüy koptu düştü
kaç hatıra sende kaldı yarısı pişmanlık
Nerelere gitsem duramam yerimde kalbim seninle
Yine bile bile aşkın peşinde ama seve seve serseri oldum 💕😍
Gecenin yamacında kalbim yaşlı serseri
Uğurladım heves ettiğim her şeyi...
Utanmadan günah alıp yola giden içindeki o serseri
Dokunduğun o tenleri
unutamaz
Sebebi yok
Nefesimi çekip verip
Zamanı var
Dinleyemedim hiç seni bunların arasında
Kasaba
''Size şunu söylemek istiyorum. Evet belki ben bir baltaya sap olamayan, sıkıcı ve acınacak durumda biriyim. Tersliğim, uyumsuzluğum canınızı sıkıyor. Galiba hiçbir yeteneğim de yok. Kanımdan başka da verecek bir şeyim... Gençliğim, kimseye gerekli olmayan bir izmarit gibi yok olup gidiyor. Ne bir yuvam, ne dostlarım, ne de bir işim var. Gençliğimin en verimli çağında, bu kasabaya kısıldım kaldım. Erkekliğim, dinçliğim, kalbim gözümün önünde eriyor. Şunu da söyleyeyim, askere gitme vakti gelene kadar bu kasabadan kurtulmaktan başka bir şey düşünmedim. Ama o sabah gelip çattığında, beni bu kasabaya bağlayan, o güne kadar fark etmediğim daha derin bağlar olduğunu fark ettim. Çiğ damlalarıyla kaplı kavaklardan havaya ince bir koku yayılıyordu. Nedense o gün bana bu kavakları, çamları, çınarları hayatımda sanki ilk kez görüyormuşum gibi geldi. Sabahın bu erken vaktinde sokaklarda serseri bir mayın gibi dolaşan köpek çetelerinden başka bir şey olmaz. Galiba bu sessiz sabahları, köpekleri, toprak kokusunu seviyorum. Ama bu kasabada yaşayan insanları ve onların küçük hesaplarını anlamıyorum. Ruhuma yabancı ve boğucu buluyorum. Şimdi söyleyin bana büyük, ciddi ve herkese gerekli bir işin yapıldığı bir yerlere gitmek istemekte kötü olan ne var?''
Nuri Bilge Ceylan
Pişman Değilim
Pişman değilim, seslenmiyorum, ağlamıyorum
Her şey geçer ak elmalıkların üstünden bir sis gibi
Altın rengine bürünüp, solup gidiyorum
Bir daha geri gelmeyecek gençliğim.
Sen, bir daha çarpmayacaksın öyle
Kalbim! Ayazların üşüttüğü, öyle serin…
Ve bu akağaçların kumaşı ülkesi bile
Artık heves vermiyor gönlüme yalınayak dolaşmak için.
Serseri ruhum benim! Gittikçe daha az
Canlandırıyorsun ateşini dudaklarımın
Ey benim kaybolan diriliğim,
Deliliği gözlerimin ve taşkın ırmağı duygularımın.
Artık daha az şey ister oldum dileklerimde
Ah ömrüm benim! Yoksa seni bir düşte mi gördüm?
Sanki sessiz bir bahar sabahı erkenden
Dörtnala geçip gidiyormuşum gibi düş renkli bir at üstünde.
Sessizce dökülüyor akçaağacın yapraklarından bakır
Hepimiz, hepimiz tükeneceğiz bu dünyada.
Sonsuza dek kutlu ol sen, sonsuza kadar yüksel
Bir çiçek gibi açıp, sonra öleyim diye geldin buraya
Dünyam yeşil
Kalbim mor.
Düşünceler gri
Delice ve serseri..
İyi değil sâden.
Nefes tükeniyor
Kararıyor gözler
Ölüyorum, Işıklı mâden..
Murat TEMUR