Ya Rabbi, Kudüs’ü yaşıyorum bu gece. Kırık dallarıma burukça
dokunan ellerimde barışın kanlı yazısı, gözlerimdeyse içimde akan tüm derya kadar bir sis
bulutu. Sultanım, Kudüs’ü yaşıyorum bu gece.
-Ne tuhaf değil mi?
-Tuhaf olan şey ne?
-Herşey; herhangi birşey.
-Felsefenin dozunu yine kaçırdın galiba.
-Kaçırdığım birşey varsa bunca zaman farkına varmadan geçen mucizevi
anlar olmalı.
-O konuda kesinlikle hak veriyorum sana ama bence kaçırdığın birşey daha var.
-Neymiş o?
-Ne olacak aklın.
-Yok ya!
-Yaa! Millet aklını peynir ekmekle yer sense felsefeye banarak yemişsin. Kaç defa söyledim felsefeye bu kadar yüklenme diye. Arada başka şeyler de oku. Klasik bir roman olabilir mesela.
-Bana içerisinde felsefi izler barındırmayan tek bir klasik eser söyleyebilir misin?
-Söyleyemem belki. Pek çok kategoride eser miktarda da olsa felsefe mutlaka vardır ama edebiyatta en azından saf felsefi eserler kadar yoğun değildir. Felsefi romanların içinde felsefe türlü olay örgüleriyle kurgulanmış bir hayatın içinde bir sis bulutu gibi dağılıp gider. Bir de romanımsı felsefi eserler vardır ki felsefenin mi edebiyata yoksa edebiyatın mı felsefeye baskın çıktığını asla kestiremezsin. Zaten kestirmen de gerekmez ama kendini hiç tahmin bile edemeyeceğin konuların peşinden sürüklenip giderken bulursun. O yüzden bu soylediklerimi fazla ciddiye alma. Normal ve makul ölçüler için de kalmaya gayret et. Fırsatını buldukça gül, gülümse. Gülmek için fırsatlar ara.
Yakınlık!
Neden uzatır insan elini, sadece tokalaşmak mıdır amacı?
Ne diye sarılır sevdiklerine?
Yalnızca dokunmak mıdır amacı , sarıp sarmalamak mıdır sırf nefes aldığı için toprağı?
...
Topraktan gelen canlının nefes almasını sağlayan Yaradan, bir vasıfta yüklemiştir, amenna. Dünyaya gözlerini yeni açmış bir canlı, nasıl ki irade ve nefsinin olmamasına
Hep arıyorum, bulamadım,
Belki de yok..
Sanki bakmadığım son seferde
Orada olacak ve ben habersizim,
Bu his kalbimde bir kıymık gibi
Tutarken nabzını korkularımın,
İçimde binlerce kuş ölüyor,
Tutmak için uzatsam ellerimi,
O hep soğuk ellerimi,
Bir heyula sarıyor,
İnce bir sis,
Bıçak gibi keskin,
Uğursuz ve derin..
Ama benim,
Bu sis benim..
Güncem/ sekiz beş- 14.58
... Artık ağlamaklar da temizlemiyor ruhumu. Benzer şekilde artık konuşmaklar-dinlemekler de çözmüyor derdimi. Yürümekler de yol aldırmıyor eskisi gibi. Düşünmekler, hele ki düşünmekler... Sirayet etmiş bedenime. Hani ölsem tam şu an şu saniye, benden geriye gri ve kocaman bir sis bulutu kalır. Uzun kalmaz ama, dağılır. Herkes gibi ve her şey gibi; en az benim gibi, dağılır.
E L Z E M
Gözüme vuran o ince ışık huzmesi,
Ufak bir çisinti yokluyor; yokluğunu,
Daldığım yerde oluşuyor; yüzünün her bir satırı,
İçim sis, dışım yağmurlu, günlerden kasvet…
~Zeynep Köksal
Sabret! Bir gün göklere çekilen perde aralanır
Așikar olur tüm masalsı sırlar
Bir gün hüzün rıhtımından sis perdeleri de çekilir
aradan
Ne göğün maviliği kalır ne de denizin sakinliği
Zaman bile durduramaz hislerini
Kar gibi beyaz sanma bu ihtişamlı yanklyı
Bir gün karanlığı örten perdeler de aralanır
Ve Bir Sakın bir bir basiret gün aiin yalan havnt hayatın sanma makamıdır un an ikiye gözlerin oueerin ötelerin ayiran bir görmediği ardinı ardını gölge görmek gerçeği düşer
hüzünlü çığlıklar ülkesine
Zamanın uçurumunda intihar eden kayip bir yolcu var
içimizde
Ne yolcu kayboldu nede yol değişti
Sadece biz kaybettik...
Alıntı
Biliyormuydun
Ben geceleri uyuyamıyorum
Ama geceleri uyuya bilenler varmış
Hatta gökyüzünü izleyerek uyuyolarmış
Oysa ben gökyüzüne baktığım zaman
İçimi bir karanlık bir yalnızlık kaplıyor
Yüreğime sis gözlerime yağmur çöküyor
🌠
Titrek bir mum alevinin havaya bıraktığı bulanık bir is...
Ve göz gözü görmez bir sis değildik biz...
Beni bilimle anla iki gözüm,felsefeyle anla...
Ve tarihle yargıla...
Yeni emekleyen bebeğinin yıkılmasından endişelendiğinde, uzanıp onu kucaklamaya hazır bir anne gibi yaklaştığını hissettin mi hiç deliliğin? Ya da tekinsiz bölgelerine yaklaştığında kalbinin, aynı anda ağza verilen binlerce mermiyle sana doğrultulan silahların ve senin etrafında yoğunlaşıp sana ulaşmalarını engellemeye hazır bir sis gibi yaladığını tenini?
Beni Sorarsan- Gülten Akın
Beni sorarsan,
Kış işte
Kalbin elem günleri geldi
Dünya evlere çekildi, içlere
Sarı yaseminle gül arasında
Dağların mor baharıyla
Sis arasında
Denizle gül arasında
Yanımda kediler, kuşlar
Fikrinden dolaşıyor
Hiçbir iktidarı sevmesem de
Sobanın iktidarında
Çarpışa çarpışa nasılsa
Büyüyebilen kızlar
Uslu, sakin, ölümü bekliyorlar
Yaşlılık
Dev mi oldular, başkaları
Üstüne üstüne gelip korkusuz
Güçlerini deniyorlar
İlham perisi yok.Sadece ilham veren olaylar yaşanır
Nükteli sözler gibisin
Anlayanı güldüren
Anlayana gülümseyen
Dolunay gibi tam ve güzel
Hilal gibi zarif
Yağmurun yağdığı sokak kadar taze Güneşin ısıttığı cam gibi sıcak
Yeni başlayan gün gibi
Yağmur sonrası Toprak kokusu kadar gerçek
Evet sen benim her şeyimsin
Bende seninle her şeyim
Bakma öyle seni bir daha severim
İlk bakışın gönlü kalır
Susma şiirlerim gücenir
Bunlar gidişimin körpe gerçekleri
Ağladım dün gece iki saat
Nasıl uyudum hatırlamıyorum
Ağlamakta yorarmış halim kalmadı
Uyumuşum gözyaşı kokan yastıkta
Sabah zor uyandım
Ağlamak her zerreme iz bırakmış
Yastığım nemli
Gözlerim şiş
Hangi aynaya baksam seni anar.
~Dertlikaval~
