Geçtiğimiz
yüzyılda Alexis de Tocqueville zaman zaman, demokratik
çağda insanların küçük ve sıradan zevkler arayışına girdiğinden söz ederdi. Bir başka formülasyonda tutku eksikliğinden mustarip olduğumuz söylenir. Kierkegaard “şimdiki çağı” böyle görmüştü. Nietzsche’nin “son insanlar”ı da bu
çöküşün vardığı son noktadadırlar; onların “acınacak rahatlıkları” dışında yaşamdan hiçbir beklentileri kalmamıştır.
Sayfa 13Kitabı okuyor
Devlet, bireylere dünyayı ve iyiyi (dinsel ya da seküler olarak) tanıtmaktan ziyade, onların bağımsızlıklarını geliştirmenin ve inanç özgürlüklerini korumanın yollarını aramalıdır.
Sayfa 18 - İskenderiyeKitabı okudu
Çeşitli ve eşitlikçi bir toplumda, devletin ve kilisenin birbirinden ayrılmış olması gerektiği gibi, siyasi gücün de dinlere karşı tarafsız kalması gerekir.
Sayfa 17 - İskenderiyeKitabı okudu
İnsanlar bireysel yaşamlarında yoğunlaşınca geniş görüş açılarını yitirdiler. Tocqueville, demokratik eşitlik bireyi kendine döndürür, “ve en sonunda onu tamamen kendi yüreğinin
yalnızlığına kapama tehdidi taşır” der.
Kierkegaard “şimdiki çağı” böyle görmüştü. Nietzsche’nin “son insanlar”ı da bu
çöküşün vardığı son noktadadırlar; onların “acınacak rahatlıkları” dışında yaşamdan hiçbir beklentileri kalmamıştır.
Kartal yalnızca bir kuş değil, hayvanlar âleminde bir kraldı. Aynı çerçevede ritüellerin ve toplumsal normların araç olmaktan öte bir anlamı vardı. Bu düzenlerin itibarını yitirmesine dünyanın “büyüsünün çözülmesi”
deniyor. Bu çözülmeyle birlikte her şey büyüsünden bir şeyler yitirdi.
En Etkin 100 Filozof
1. Thales
2. Anaksimandros
3. Pisagor
4. Ksenophanes
5. Heraklitos
6. Parmenides
7. Anaksagoras
8. Empedokles
Sayfa 5
Herkes başkalarına bakmaya ve kendisine bakılmasını istemeye başlar, ama bu kamusal itibarın bir bedeli vardır. En iyi şarkı söyleyen veya en iyi dans eden; en güzel, en güçlü, en yetenekli olan, en güzel konuşan kişi en fazla rağbeti görür. Bu eşitsizliğe ve aynı zamanda kötüye doğru atılan ilk adımdır.
Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu