Evet yoruldum. Beni sevmemelerinden yoruldum. Kimse sevmezdi beni. Kimse umursamazdı(…)Canım yandıkça siz ısınmaya çalıştınız. Umrunuzda bile değildim. Saatlerce, gecelerce ağladım. Tek bir kişi yoktu yanımda.
Keşke biriniz de gülüşümden anlasaydınız kötü olduğumu.Keşke... Ben artık ışığın içinden geçmek istiyorum... Yani bu kadar acımasız insanın olmadığı bir dünyaya gitmek istiyorum. Bu dünyada kimse “Acaba bir sorunu, hastalığı var mıdır?” Diye düşünmeden acımasızca birbirleriyle dalga geçiyorlar.
-Belki senin şiman dediğin ve kafasına takmıyormuş gibi görünen çocuk sadece yemek yiyerek mutlu oluyor,
-Belki senin kısa, cüce dediğin çocuğun ailesi böyle,
-Belki senin sıska dediğin kızın mide sorunları var,
-Belki senin tembel diye dalga geçtiğin çocuk çalışıyor ama başaramıyor ve bir sıkıntısı var,
-Belki senin kısa etek giydi,makyaj yaptı,arkadaşlarıyla dışarı çıktı,erkek arkadaşıyla sarıldı diye terbiyesizce kelimeleri yakıştırdığın kız kafasında intihar senaryoları kuruyor.
Sizin geçtiğiniz dalgalar yüzünden insanları acımasızca aşağalamalarınız yüzünden bu yıl binlece çocuk, genç, yetişkin intihar etti.Ya bunlardan biri siz olsaydınız? Mesela hayal edin: Yürüyorsunuz, okul koridorunda, lavaboya gideceksiniz. Arkanızdan şöyle sesler duyuyorsunuz "Şu kıza/erkeğe bak, o kiloları bacakları nasıl taşıyor acaba?" Ve daha niceleri… Sonra lavaboya giriyorsunuz üstünüzü düzelteceksiniz, diğerleri fiziğinle dalga geçiyor. Nasıl hissettirirdi?
#Işığıniçinden