Kimsesiz
Uzun zamandır kaybolmak istiyordum bu şehrin sokaklarında. Kısmet bugüneymiş.
Hava bir çoğuna göre normal olsa da ben biraz üşüyorum. Sanırım hastalanıyorum.
Ama şuan umursamak istediğimden emin değilim.
Gerçi bugünler de hiçbir şeyden emin değilim.
Her şey muallakta.
Zaten hayatım soru işaretleriyle dolu, bir de pesimist yorumlamalar katınca
Hikaye
Bağlarbaşındaki Ermeni mezarlığının karşısındaki otobüs durağında bekliyorum. Otobüs bekliyorum, yağmurun dinmesini değil! Araba sesleri öyle yoruyor ki insanı. Yağmurun polifonik seslerini işitmek mümkün değil. Karşımda mezarlık işte, en güzel bir mezarlıkta dinlenir yağmurun sesi halbuki. Ölüler bile kulak kesilir tüm sessizlikleriyle, belki
herkese yeşil ısık yakan caddeye trafik lambası olsun
AĞIRLAŞMIS HÜRRİYET
Agir agir yuruyorum bu yollari. Ayaklarimin beni tasiyamadigi vakitlerdeyim. Zihnimin alabileceginin en ust yorgunlugunu dinlendiriyorum goz cukurlarimda. Gozlerimin uzandigi ilerilerin en gerisinden yasamaya basliyorum. Tek basinaligin sessizligini beyin hucrelerimle tanistirip ic cekislerimde gidilecek bir adresin yoklugunu
Zamana Yenilmek
...onun için saatler doğrusallığını kaybetmiş bir akışın gelişigüzel tiktakları demek. Zaman otoyolunda hiçbir işaret levhası, hiçbir trafik lambası yok; istediği yöne gidebilir, istediği gibi şerit değiştirebilir. Yahut yolun tam ortasında aniden durup gitmeyi reddedebilir. Çünkü onun yaşamında "ilerleme" diye bir şey yok artık. Sadece kopuk kopuk anlar var.🌿