Türkiye’de edebiyat okuyucusuz!
Bir ödevdir Necip Fazıl’ı okumak.
YAZARIN DİLİ SÖZLÜKLERE GİREBİLECEK OLGUNLUKTA OLMALIDIR
Ülkemizde, yazdıkları eserler, dilce, sözlüklere alınabilecek bir yetkinlik şöyle dursun, derli toplu bir rapor düzeyini bile bulamamış, neredeyse bir kompozisyon sınavını zor geçebilecek yazarların sayısı gün geçtikçe çoğalmaktadır. Dahası, her biri birkaç kitaba imzasını atmış bu yazarların kimi bir edebiyat mevkûtesinde yönetmendir, kimi çağdaş Türk şiiri üzerine iddialı denemeler yayımlamaktadır, kimi de dergi sayfalarından genç şairlere, yazarlara icazetler dağıtmaktadır…
Deneme insan zihnini en doğrudan etkileyen yazınsal türlerden biridir. Bir düşünceyi anlatacak ve haklı çıkartacak malzemeleri en üst verimle kullanabilmek için akla yakın yol herhâlde deneme yazmak olmalıdır. Çünkü denemenin bu alandaki olanakları geniştir.
Bir çocuk; bir çöplükte bir duvar kuytusunda bir yalnızlıktaysa dalgınsa gözlerinden yaşlar süzülüyorsa hiçbir şey yapmıyorsa beni yanında buluyor.Çocuğunu peşinde sürükleyen bir dilenci kadın benim yüreğimi yakıyor. Kadın değil o çocuk beni ilgilendiriyor. Kamburu çıkmış bastonuyla yerleri döverek zoraki yürüyen dede benim içimi acıtıyor. İşte o zaman "ben kimim" diyerek herkesten her şeyden sorumlu tutarak kendimi dağıtıyorum. Benden bana bir şey kalmıyor. Asıl yapacaklarımı ihmal ediyorum.Farkında olmadan ben kendimde tükenerek çoğalıyorum. Anlaşılmaz bir şey bu.
Hem tükenmek hem de çoğalmak nasıl bir şeyse?
Sayfa 44Kitabı okudu
