Eskiden çocuklara akıl çağına geldiklerinde çok şey öğretilirdi, boşuna akıl çağı denmezdi. Büyüdüklerinde işlerine yarayacak şeyler öğretilirdi, çünkü her çocuğun bir gün gelip yetişkin olacağı hiç unutulmazdı. Şimdi öyle değil, şimdi daha ziyade yetişkinler yaşlanıncaya kadar çocukmuş gibi yapılıyor, üstelik de ahmak ve ödlek birer çocukmuş gibi. Bu yüzden her yerde bu kadar aptallık var.
Sayfa 370Kitabı okuyor
Herkes kendi anlatısının tanığıdır.
Sayfa 354Kitabı okuyor
İnsan çizginin öteki tarafına geçmişse haklıymış değilmiş, fark etmez, mesele kafasına koyduğunu yapmak, kazanmak, boyun eğdirmek ve hakimiyet kurmaktır sadece.
Sayfa 343Kitabı okuyor
İnsan bazen ne yapmak istediğini ya da ne yapması gerektiğini, hatta ne yapmayı düşündüğünü veya neyi yapacağının neredeyse kesin olduğunu bilir, ama ayrıca birilerinin bunu söylemesine, doğrulamasına, tartışmasına ya da onaylamasına ihtiyaç duyar; bir bakıma sorumluluğu bir ölçüde üstünden atmak ya da hafifletmek veya paylaşmak için bir taktiktir bu, her ne kadar yalandan da olsa; çünkü insan yaptığını tek başına, onu ikna eden, aklını çelen, cesaretlendiren ya da onaylayan, hatta görevlendiren veya ona emir veren kişiden bağımsız olarak yapar.
Sayfa 309Kitabı okuyor
İnsanların çoğu sürdüğünden farklı bir hayatı hayal edemez ve sırf bu yüzden o hayatı değiştirmez, kıpırdamaz, planlamaz; yama yapar, erteler, kafasını dağıtmaya çalışır, bir sevgili bulur, kendini kumara verir, durumun yaşanabilir olduğuna ikna eder kendini, zamana bırakır; ama noktalamayı aklından bile geçirmez.
Sayfa 249Kitabı okuyor
İnsan bir yerden ayrıldı mı bir daha oraya geri dönemez, aynı şekilde dönemez; arkamızda nasıl bir boşluk bırakırsak bırakalım, o boşluk anında doldurulur,eşyalarımız atılır, dağılır; geri dönsek de artık bedensellikten yoksun bir hayaletizdir, haklarımız, anahtarımız, iddialarımız ve geleceğimiz yoktur.
Sayfa 230Kitabı okuyor