Bu dar, karanlık, basık odada
Onmaz bir yaradan ölüyorum
Çünkü tek bir sevenim yok
Kimse beklemiyor kimse çağırmıyor beni.
Sevmek istiyorum sadece sevmek
Susadım şen şakrak aydınlık bir şaraba
Bütün kötü düşünceleri itip bir kenara
Düşmanımın yanından dostça geçeceğim.
Cömertçe vermek istiyorum, dilediğim gibi,
İçimde yanan, titreyen, şarkı söyleyen şeyi;
Ve orta yerinde şenliklerin
Dostlarımın önünde fenerler yakmak.
Çünkü yaman bir gençliğim var
Ruhum bir çayırkuşu tıpkı
Bir kasırga gibi çarpıyor yüreğim
Ve ben uçuyorum uçuyorum üzerinden dünyanın.
|Elizaveta Bagriana, çev. Özdemir İnce.