Fazla fedakarlık, fazla vefasızlık getirir
Şimdi acının ne olduğunu gerçekten biliyordum. Ayağını bir cam parçasıyla kesmek ve eczanede dikiş attırmak değildi bu. Acı, insanın birlikte ölmesi gereken şeydi. Kollarda, başta en ufak güç bırakmayan, yastıkta kafayı bir yandan öbür yana çevirme cesaretini bile yok eden şeydi.
Çocuk yüreği unutur ama asla affetmez..
"Çok canın acıyacak Zeźe."
"Zaten çok acıyor."
"İçimde sonsuz bir boşluk hissettim."
"Neyi bekliyoruz, Zezé?"
"Gökyüzünden güzeller güzeli bir bulutun geçmesini."
Sayfa 67Kitabı okudu
"Tesadüflere ihtiyaç var, plansız ve zamansız gelen güzelliklere."
''Onu yüreğimde öldüreceğim, artık sevmeyerek.''
“Daha anlatsana,” dedim.
“Hoşuna mı gitti?”
“Hem de çok. Seninle sekiz yüz elli iki bin kilometre boyunca hiç durmadan laflamak isterdim.”
“Benzinimiz yeter mi ki?”
“Yalancıktan doldursak yeter.”
Sayfa 157 - Can yayınlarıKitabı okudu
-N’oldu, Zeze?
-Hiç. Şarkı söylüyordum.
-Şarkı mı?
-Evet.
-Demek ki kulaklarım sağır olmuş.
Acaba insanın içinden de şarkı söyleyebildiğini bilmiyor olabilir miydi? Sesimi çıkarmadım. Bilmiyorsa benden öğrenecek değildi.
Sayfa 14 - Can yayınlarıKitabı okudu
Ruhu çok ağrıyordu, yüzü her zaman gülüyor olmuş olsa bile.
"Acaba insanın içinden de şarkı söyleyebildiğini bilmiyor olabilir miydi? Sesimi çıkarmadım. Bilmiyorsa benden öğrenecek değildi."
Sayfa 15 - Can Yayınları / 152. BaskıKitabı okuyor
"Acılarım kaç gün sürecek Portuga?"
"40 gün."
"40 gün sonra geçecek mi?"
"Hayır, alışacaksın..."