Bu dil, onların içindeki şeylere uygun değildi.
... azlıkta kalanlar, çok olanlara nedense tepeden bakarlar.
... sıkmadan uzun uzun anlatmasını bilen yegâne geveze, denizdir. Ömürlerinin dörtte üçünü denizlerde geçiren ihtiyarlarda bile suların sesini sıkıcı, yeknesak bulan, bu sesten bıkan birine tesadüf edilmemiştir.
"O neden et yiyor, o sarhoş!”
“Çünkü o, kaptan!”
“Fakat o, bir öküzden daha budaladır!”
" Fakat o, senden çok okumuştur!"
"Beni de okutsalar ben de okurdum."
"Ne yapalım, senin baban çabuk öldü, senin diline baktırılmadı ve sen okuyamadın. Tesadüfün cilvesi bu!"
Bir yere sıkıştırıldığını ve kaçacak yer olmadığını anlayan bir hayvan gibi vahşi ve sonsuz bir korku duydu.
Ama bundan şikayetçi değildirler; hatta canları sıkıldığının bile farkında değildirler.
Küçük satıcı, o titrek ve ince sesiyle bağırıyordu:
" Beş kuruşa... Arabalar beş kuruşa!.."
Kırlangıç
Hiçbirisi bu korkusunu ötekine söylemeye cesaret edemiyordu.Kim bilir, belki öbürünün yanlış anlayacağından çekiniyordu.(Çünkü içten duyulan şeyler hep yanlış anlaşılır.)