yaz güneşi benim gibi oğlanlar için değildi. benim gibi oğlanlar yağmura aitti.
koskoca evrenin en meçhul insanı sensin.
lanet olsun baba, tüm o sessizliğinle yaşamaya katlanamıyorum.
fakat sevgi bana hep ağır geliyordu. taşımam gereken bir şey gibi.
sen on yedilik bir oğlanın bedenine sıkışıp kalmış ihtiyarın tekisin.
"ama sevdiğim insanları her an anlamak zorunda değilim, ari."
"belki ben anlamak zorundayımdır."
ve neden bazı erkeklerin içinde gözyaşı varken bazılarında hiç yoktu?
"hobin yok mu?"
"tabii ki var. boş duvarlara bakmak."
"şiir," dedi. "seni öldürmez."
"ya öldürürse? 'bir çocuk şiir okurken sıkıntıdan öldü.'"
annemin erkeklik kurumunu anladığını sanmıyordum. ben de erkeklik kurumunu anlamıyordum. ki erkektim.
"Yazları hem seviyor hem nefret ediyordum."
Sayfa 249 - Dex YayınlarıKitabı okudu
"Annemle babam el ele tutuştular. Birinin elini tutmanın nasıl hissettirdiğini merak ettim. Evrenin tün gizemlerinin bazen birinin elinde bulunabileceğine emindim."
Sayfa 149 - Dex YayınlarıKitabı okudu
"Sadece onlarla nasıl konuşacağımı, yanlarından nasıl kendim gibi davranacağımı anlamıyordum. Diğer oğlanların yanındayken kendimi daha akıllı hissetmiyordum. Diğer oğlanların yanında kendimi aptal ve yetersiz hissediyordum. Sanki bir kulüpleri varmış gibi ve ben üye değildim."
Sayfa 29 - Dex YayınlarıKitabı okudu
"Başkalarıyla hiç yakın olmamıştım. Hep kendi başımaydım."
Sayfa 29 - Dex YayınlarıKitabı okudu