Yazacaktım, biliyorum, bir gün yazacaktım, tüm olanaklarımla ve olanaksızlıklarımla. Ama yazabilmek için bunları aşmam gerekiyordu.
Aşamadım. Aştığımı sandığımda yanılmış olduğumu gördüm.
O sabah hiçbir şey normal değildi.
Ne ben, ne yol, ne insanlar ne de koşullar. Yürüdüm. Keyfimce.
Telaş etmeden, ama ara vermeden. Kulağımı da gözümü de kapayarak.