Bu kuytu ve çukur bahçe, benim mezarım;" dedi, "bu rutubetli topraklara, bu yıkık setlerin altına, bu yosunlu havuzun suları içine ne arzular, ne emeller, ne hulyalar gömdüm!"
Sayfa 118
ben hep ihtimaller doğrultusunda hoşnut olmadığım o vakur hissin içinde,
zihnimin en kuytu odalarında, kendimi bir suçlu gibi sorgularken..
kırık tabure üzerinde oturan bir suçlu gibi, evet.
istikbalin ne anlama geldiğini fark edemiyordum.
belki de bizi bu hallere bitmek bilmeyen arzular getirdi.
sabahlara uyanıyordum ama üzerime iftira atılmış gibi buruk bir hüzün vardı hep.
ben o tanınmış olanın peşinde tükettim ömrümü.
polis sorgusunda geldim kendime.
hepsi bir rüyaymış meğer.
© 2025
Arzular yüzünden yapılan hatalar, öfke yüzünden yapılanlardan daha ağırdır.
