Kendimi mekana, bir körün gözyaşı gibi bırakırım. Ben kimin iradesiyimdir? İçimdeki isteyen, kimdir? Bir iblisin insana karşı bir fesat tasarlamasını isterdim: Katılırdım buna. Arzularımın cenaze merasiminde kafamın karışmasından bezmiş bir halde, nihayet ideal bir bahanem olurdu; zira Can sıkıntısı, hiçbir inanç adına yaşamayıp, hiçbir inanç adına ölmeyenlerin çektikleri azabın adıdır.
Sayfa 165