Hikâyenin yazarı insanlarda da her şeyin çiçeklenme döneminde çocuklukta olup bittiğini kaderin o dönemdeki ortam toplum ve olaylarla belirlendiğini anlatıyor.
O yaşasaydı bunların hiçbiri olmazdı. Birbirine alışmış birbirini tanıyan iki araba atı gibi hayat yükünü hep yan yana birbirimizi gözeterek taşımak ne iyi olacaktı.
"Bir ömür bitebilir" diyordu. İnsan ölebilir, çıldırabilir. Bir enkaz bir çöp bir iskelet bir cife olabilir. Fakat yalansız yaşayamaz. Başımın altına rahat bir yastık gibi koyacağım tek bir yalan kalsaydı...