Sözün Bilmez Nadan Elinden
Eyiye hizmet et olasın eyi
Öter defler gibi sinemin neyi
Bu çarhın elinden el’aman deyi
Geda ağlar sultan ağlar kul ağlar
Aşık Gevheri
Kime Dâd Eylesem Senin Elinden
Bir hercai yâre meftun eyledin
Yıktın hatırımı mahzun eyledim
Düşürüp çöllere Mecnun eyledin
Aklımı başımdan şaşurdun felek
Aşık Gevheri
CEMALİN BAĞINDA SEYRAN EYLEDİM
Sende ne halet var, ey peri sanem!
Gönül verir sana her gören âdem
Âşık Gevheri
BÜLBÜL NE YATARSIN YAZ BAHAR OLDU
Bülbül ne yatarsın yaz bahar oldu
Çağrışup ötmenin zamanı geldi
Serviler yeşerdi çiçekler doldu
Cana can katmanın zamanı geldi
Benim yârim yanakları allıdır
Ak elleri deste deste güllüdür
Dertli olan bakışından bellidir
Her derdi atmanın zamanı geldi
Firkatle ağlayup şevkle gülünce
Gözümden dökülen yaşı silince
Bir dilberin elin ele alınca
Yaylaya çıkmanın zamanı geldi
Âşık Gevheri de gider dostuna
Gidi rakiplerin bize kastı ne
Evvelbahar çayır çemen üstüne
Sarılıp yatmanın zamanı geldi
Gevheri
Figan eylemesin yok yere bülbül
Bülbül bilir elbet gül kıymetini
Kıymetini kendi ne bilsin gönül
Gönül veren bilir dil kıymetini
Aşık Gevheri
Garip turna bizi senden sorana
Şimdi bir yavruya kuldur diyesin
Aşkın zincirini takmış boynuna
Devr içinde Mecnun oldur diyesin
Gece gündüz ağlar hiç bir dem gülmez
Unutmuş eşini dostunu bilmez
Sevmiş bir güzeli artık vazgelmez
Aşık olmak müşkül haldir diyesin
Terkeylemiş eşi ile dostunu
Abdal olmuş eğne almış postunu
Gelen geçen çiğner oldu üstünü
Ayaklar altında yoldur diyesin
Gevherî
" Ben güzelim diye havadan uçma,
indirirler seni el yaman olur."
Âşık Gevherî