Beni herkesten korumaya çalışırken asıl kendinden korumayı unutuyordu.
Elden bir sey gelmiyor oturdum,ağlıyorum.
Bu ülkede çalışan her insan ölümle burun buruna.Şoförü,ögretmeni,doktoru,kuryesi...
Ülke öyle bir yer oldu ki kimse öldürmekten korkmuyor, elini kolunu sallıyor.
Soruyorum: Hukuk suç olduktan sonra mı aranmalı?Asıl hukuk devleti suçu olmadan önleyecek yaptırımlara sahip değil mi?
Niye hep aynı kişi olmayı bekliyorsunuz ve niye aynı kişi olmadığınızda kendinizi tutarsız olarak yargılıyorsunuz? Çok basit ya, kimi günlerde sabah duş almak iyidir, kimi günlerde uyumadan önce duş alırsın ve bu iyidir. Her zaman iyi olan değişir. Her gün aynı insan değiliz.
Eskiden değişmeme özelliğime "karakter"derdim.Yemin ederim ki bu bir yanılgı, karakter bambaşka bir şey.İnsan esnek bir canlı. Değişir,vazgeçer,aklı kayar,dönüşür. Bunlar karaktere dahil.Yeri geldiğinde kendi iyiliğin için kendi fikirlerinden vazgeçebilmek asıl mesele.
Zaten her şeyi başımıza bu "olduğum insan olmalıyım" katı felsefesi getiriyor. Yahu olduğun insan diye bir şey yok. Sen daha olmadın, dur bir sakın ol. Gevşeyin ya, yol bu, uzar kısalır, bir gün öylesindir bir gün böyle. Hep aynı insan olacaksan ömür niye var?
...
sana dönünce lunaparkta bir çocuğun ölümünü seyreder gibiyim azizem. ben artık biraz uyumalıyım. biraz kiraz yemeliyim. ve ey su içmek, beni boşver! ölmek gibi sevmek… asıl bu eksik aramızda! 
Alper Gencer
Asil insanların en neşeli zamanlarında bile bir hüzün vardır, daha düşük ruhlar ise en sefil zamanında bile neşelidir.
