Güneş, merhametin ve vicdanın olduğu Batıda doğuyor.
Seven yüreği küçük görmek hiç olur mu? Unutmamak gerek ki seven yüreğin de bir seveni vardır sahibi vardır asıl ait olanı vardır ...
"Aslında hayatımı garanti altına aldım. Düzgün bir işim ve rahat bir yaşamım var.
Bakıldığında gayet normal bir şekilde ilerleyebilirim. Zira fiziksel dünyam da sade ve huzurlu. Lakin zihinsel evrenim epey yoğun ve fazlasıyla dolu. Bütün bunlarla beraber biliyorum ki yapmak istediğim çok fazla şey var. Başaracağım çok fazla hedef var. Üzerinde çalıştığım çok fazla iş var. Kimseye anlatmadığım şeyler var. Ve elbette emin olduğum bir şey var ki bütün bunları bir kenara bırakmayı hiç istemiyorum. Bunun yerine zorlu, mücadele dolu bir hayatı tercih ediyorum. Artık farkındayım, belki yıllarca kaçtım gerçeklerden duygusal kontrol maskesi altında, lakin gerçek duygusal kontrolümü asıl şimdilerde yapıyorum. Platon'un at arabası alegorisinde olduğu gibi atların üzerinde ilerliyorum lakin ne arabacıyım ne de oradaki atlar benim. Ben sadece onların üzerinde yolculuk yapıyorum. Çünkü duygularıma güveniyorum. Onların bilgeliğine güveniyorum. Onlar kendi yolunu bulacaklar. Özgürce ilerleyecekler. Bazen siyah at bir tarafa çekiştircek bazense beyaz at diğer tarafa. Ancak hiçbiri yolcuğa engel olamayacak. Nihayetinde kaos, entropiye dönüşecek ve her şey yoluna girecek. O yüzden diyorum ki: Duygu, çaba, zaman. Devam..." (Jack Brighty'den)
Turgut Uyarın "Terziler Geldiler" adlı şiirini İsmet Özelden dinliyorum. Her şeyi düzeltmeye kalkışmanın yok ettiği.. daha açığı var mı?...
Videoda mavi önlüklü bir çocuk yakıcı güneşin altında elindeki domates sepetini kan ter içinde tepeye çıkarır. Tepeye vardığında soluklanmak için durur fakat sepet dökülüverir ve domatesler dört bir yana dağılır. Çocuk domatesleri toplamak için eğildiğinde cebinden bir ses gelir. Yumurta kırığı sesi.... Tam o esnada ismet özel şiire girer. Her şeyi düzeltmeye kalkışmanın yok ettiği...
Çocuk o kadar sinirlenir ki Bi tekme ile bütün sepeti deviriverir tekrardan...
Yumurtaya nasıl bir anlam yüklediyse onca eziyete rağmen tepeye kadar çıkardığı bütün domatesleri Bi tekmede aşağı devirdi. Biz de bazen hayatımızda cebimizde kırılmaktan imtina edeceğimiz şeyler saklarız.. Ve bir şeyleri düzeltmeye kalkıştığımızda asıl anlam yüklediğimiz şeylerin çıtırtısını duyarız cebimizde...
youtu.be/FfwEcLbqzBM?fea...
Hiçbir şeyin sahibi olmadığını bilmek
Asıl zenginlik bu olsa gerek.
-Seyyid Ensar
🪞”İnsanın asıl doğum yeri, kendisine ilk kez akıllıca baktığı yerdir.”
Marguerite Yourcenar
"İnsanların ruhunu öldürüyorlar anne" demişti
Maksim Gorki:
"İşte asıl cinayet bu utanılacak bir cinayet..."
İnsanlar gün içinde kabalıkları, kalabalıklarıyla ne kadar da incitiyorlar değil mi ruhumuzu?
Kalbimizi nasıl da kırabiliyorlar.
Oysa Platon şu nasihatte bulunur:
"Nazik olun. Çünkü karşılaştığınız herkes farkında olmadığınız zorluklarla boğuşuyor..."
Dikkat ediyor muyuz buna ?
Anlamaya çalışıyor muyuz insanları yargılamadan önce? Unutuyor muyuz yoksa herkesin bir kalbi olduğunu?
Pessoa'dan bir alıntı yapayım yeri gelmişken:
"Kimseyle alay etme. Kimseyi küçük görme. Kalbinin ücra köşesinde bile yapma bunu. İnsan yaşamı alaya alınmayacak kadar hüzünlü ciddidir."
Çoğu zaman unutsak da gerçek bu...
Ressam Van Gogh geçirdiği bir kriz sonrası kendisine sıktığı bir kurşunla yaralanıp evine geldiğinde şu sözü sayıklayıp hayata veda etmişti:
"Hüzün sonsuza dek sürecek..."
Sürmesin, sürdürmeyelim İnsanları incitmeyelim.
Asıl mal sahibi olan Allah bunca nimete ne fiyat istiyor ?
İstediği fiyat üçtür.
Biri zikr.
Biri şükür.
Biri fikirdir.
Bismillah zikirdir.
Elhamdulillah şükürdür.
Ehad ve Samedin mucize-i kudreti ve hediye-i rahmeti olduğunu düşünmek ve derketmek fikirdir.
ALLAH NAMINA AL
ALLAH NAMINA VER
ALLAH NAMINA BAŞLA
ALLAH NAMINA İŞLE
İşte bu kadar 👌🌸
Görgüyle büyüyen insan asla şımarmaz.
Ayıp bilir, edeb bilir.
Buna da eskiler; Asil azmaz bal kokmaz derler.