Uçayım derken kelebek
“Tırtılın kalbini yedin,uçayım derken kelebek
Kafka seni görse ne derdi bilmiyorum
Halbuki son iki saattir dönüşümün anlamlarını düşünüyordun
kelebek olma hevesli bütün tırtıllara küstün
Kanatlar her şey mi demek?
ama “düzen buydu anlamak gerek”
-yeniden kavuşmak’taki kalp kırılıcık
bana mı mahsus gövdemin içinde bir ağacın altında bekletme isteği seni
“buradan bir yere ayrılma”
bana mı mahsus en üzüldüğüm anları
gülümseyerek hatırlamak
aynı şarkılarda hep aynı hayalleri kurmak
Şimdi seni gözlerimle mi,kalbimle mi görüyorum?söyleme
İçinde eskilerden kalma düşünce bulutlarını buldum yeniden!
ama sen bana gözlerinle bak bu sefer bilerek ,sokakta yol verdiğin rastlantısal bir insan gibi
konuştuklarındaki gizli bulutlar artık kapalı kalsın”uzaklaştık giderek”
tırtılın aşık olduğum kalbini yedin
Uçayım derken kelebek”Zeynep Yıldız
Lacivert sayı:69,2016’
"Deliler mi yatmalı akıl hastanesinde yoksa onları deli edenler mi?"
Akıl hastanesinin bahçesinde sigara içiyordum. Merakımdan sanırım, bir şekilde orada buldum kendimi. Kendi halinde, oldukça normal davranan, yüz çizgilerinden kırklarında olduğunu düşündüğüm bir adamla göz göze geldik. Ben bir kaç kafamı çevirsem de, o gözlerini üzerimden hiç çekmedi.
Kıyafetlerinden anladığım kadarıyla misafirdi orada, hasta
Ben Geldim...
Yürüdüm yürüdüm cok yollardan gectim inan cok büyüdüm.
Düsündüm, düsündüm, sebebini bulamadim, neden, neden, neden cok üzüldüm?.
Simdi ac kapini lütfen, cünkü ben geldim
Çok üsüdüm, cok soguk yerden geldim
Bana bana biraz gülümser misin?
Kimseye sormadim, yolu kendim buldum geldim
Simsiyahlarin icinden sana karbeyaz
Bir meczubun Allah'a yazdığı mektup
“Ben dünya kürresi,
Türkiye karyesi ve Urfa Köyünden,
El-Aziz (Elazığ ) Tımarhanesi (Akıl ve Ruh Sağlığı Hastanesi) sakinlerinden; İsmi önemsiz, cismi değersiz,
Çaresiz ve kimsesiz bir abdi acizin,
Ahir deminde misafiri Azrail’i beklerken,
Başhekimlik üzerinden Hâkimler Hakimi'nin
Dergahı Uluhiyetine son arzuhalimdir..!
Ben gam (dertlilik)
Bilesin ki; Ben Nuşirevan'dan Daha Az Adil Değilim…
Şam…
Hz.Ömer'in halifelik dönemi.
Vali Sad Bin Ebi Vakkas, imar ve bayındırlık çalışmaları yapmaktadır.
Bir camiyi genişletmek ister.
Bu nedenle de caminin civarındaki arsaları kamulaştırır.
Herkes arsasının bedelini alır ve gönüllü olarak camiye devreder.
Şam'da yaşayan bir Yahudi'nin de, camiye bitişik arsası vardır.
"Ben
Kırlangıç
Kırlangıcın biri, bir adama âşık olmuş. Pencerenin önüne konmuş, bütün cesaretini toplamış, röfleli tüylerini kabartmış, güzel durduğuna ikna olduktan sonra, küçük sevimli gagasıyla cama vurmuş.
Tık….. Tık……Tık….
Adam cama bakmış. Ama içeride kendi işleriyle uğraşıyormuş. Meşgulmüş! Kimmiş onu işinden alıkoyan?
Minik bir kırlangıç!
Heyecanlı