‘İçimizde korkunun tohumları da durur; merhamet, aşk ve nezaketin tohumları da. Hangisine su verirsek o büyür. Neyin yeşereceği bizim seçimimize bağlıdır.’
Kemal Sayar
(Ona kötü ve iyi olma yeteneklerini yerleştirene) Şems Suresi 8. Ayet
Bazen öyle bir noktaya geliyorum ki bir çok şeyin adını koyamaz oluyorum. Dost, düşman, aşk, öfkem ve neşem hepsi birbirine karıştı. Net olan birşey var ki, kalbim yumuşadıkça, insanlar daha bir sert ve acımasızlaşıyor. İşte bu yüzden artık kabuğum daha sert, attığım adımlar ürkek ve yavaş. Hayallerim sınırlı, kalbimin anahtarı ise sadece samimiyet ve ve dürüstlük. Gerisi Allah'a emanet...
insanların aşkı sabit ve değişmez tanımlara indirgemelerini sevmiyorum. sadece bir kez aşık olursun mavalları bana saçma geliyor. aşk bu kadar geniş çaplı bir hisken nasıl bu kadar sıkıştırmayı başarabilirsiniz? nasıl sürekli olarak her şeye bitmiş gözüyle bakabilir insan? yaşam sürekli devinim halinde olan bir olgu. bunu bu kadar kolay tüketmezsiniz. öyle hissedilir bazen. ama sonra devam edilir. basit bir denklem aslında. özneler değişir, zaman değişir, mekan değişir. ama hisler. hisler farklı boyutlarda içimizde yeşermeye devam eder.
lusin ִ
@faery
·
03 Mayıs 02:34
Aşk, öznesi değiştikçe kendi de değişen bir şey değil.