"Tanrılar beni küçük yaşımda sürdüler yuvamdan, itiraz edemedim; çelimsiz, beceriksiz, silik bir evlattım. Söyleyecek söz bulamadım, alt tarafı bir ölümlüydüm.
Lakin kader örgüm henüz sonlanmamıştı. Sürgünüm "Aristos Achaion" un yanına, güzelliğinin güneşi dibinde diz çökmeye çıkmıştı. (...)"
Akhilleus ve Patroklos,