Adını Arayan Şiirler -23
İskelede bir adam ve bir kadın
Gözlerinde hüzün mü var
Sevinç mi?
Ayrılmayı mı bekliyorlar birbirlerinden
Ya da koşup birbirlerine sarılmayı mı?
Ellerinde mendil mi var
Kim gidecekse ardından sallamaya
Yoksa derin bir özlem mi var el ele tutuşmaya
Bilemedim...
Ben, iskelede kalbimle vedalaşıyordum
Herkesten habersiz…
Kalbim; bildim bilesi ayrılıkların müptelası
Dur dese… Gitme dese
Bir ihtimal daha var dese
Ve henüz kalbim durmadan önce
-Bırak deli divane âşık olmayı birine-
“Aşka teğet geçecek kalbin” dese biri
Elveda deyip
Sırtımı dönüp gitmezdim öyle…
Kalbim paslı bir somun gibi
Ayrılıklara döne döne sökülüp gidiyor benden…
Şubat 2015- Eylül 2023
‘’…böyle bir boşluktu işte.
Anlatmaya korkuyordum.
Belki anlatırken daha da idrak ederim ve o dayanılmaz kramplarım şiddetlenir diye düşünmeye dahi cesaret edemiyordum.
Sadece yaşıyordum onu.
Elimden geldiğince kendimi teğet geçmek istiyordum.
Dayanmaktan, acı çekmekten kaçıyordum.
İşte hepsi bu.
Aslında ne acı çekmek nede sabretmek büyüyordu gözümde.
Ben sadece aynı çember etrafında çaresizce dolaşmaktan kaçıyordum.
Aynı filmi izlemek, aynı taşa takılmak, aynı yerde beklemek gibi bir şeydi bu.
Bitmiyordu çünkü.
Ne öldürüyor ne de tam anlamıyla var olmama izin veriyordu.“
İnan bana, büyük acı yoktur, büyük pişmanlıklar, büyük anılar yoktur.
Her şey unutulur, büyük aşklar bile.
Yaşamda aynı anda hüznün ve coşkunluğun bulunuşu bundandır.
Olayları görmenin ancak belli bir yolu vardır ve zaman zaman ortaya çıkar.
İşte bunun içindir ki, yaşamında büyük bir aşka, mutsuz bir tutkuya sahip olmak yine de iyidir.
Bu en azından bizi çökerten nedensiz mutsuzluklar için bir korunmadır.
KozHel>>PoySa
Koza. Onun burada olduğunu hissedebiliyordum, hissetmekten öte biliyordum.
Nereden bildiğimi sayfalarca anlatabilirdim ama elimi kalbime koyduğumda bile onun sesini işitebiliyordum. Buradaydı, kendini ait hissettiği ve en çok korktuğu yerde. Işıklar demişti, bana. Işıklar bizim ortak noktamız. Şimdi o ortak noktamız olan yere gidiyordum, ben
Sen Benim Asil Umudumsun
Tekrarı olmayan anların rengini arıyorum ruhumda
Siyah beyaz dünlerin çerçevelerinde yalnızlık
Hayatı teğet geçen aldanışların kollarındayım
Göçmen bir bakışla senden uzakları izliyorum
Asla doyurulamayan ruhumuzda hep intizar
Bedenimizin kederli parçalarında mor elemler
Hızla akan bir suyu tam ortasından bölüyorum
Çıplak bir direncin nabzını sıkıyor duçar yıllar
Birbirimizi özleyiş türküleri sazımızın mızrabında
Gönlümüzü karalara bağlayan sevdalar dilimizde
Aşkın yasaklı bahçelerinde mevsimler çürüyor
Nicedir rüzgârla sevişiyorum, ellerim çok üşüyor
Kırık cümleler kursam da aşka, sevdaya dair yolumsun
Gönlümdeki sol ağrı, kimi güz, kimi yaz yağmurumsun
Saatler dönse de tersine, sonsuza dek yolculuğumsun
Dinle içimin gümbürtüsünü, sen benim asil umudumsun
Selahattin Yetgin
Kumrular Sokağı Şiirler
l
Yağmur dalgın bir efkâr giyinir Ekim’de.
Kumrular sokağı‘nda çekilmiş bir diş gibi kalırım;
çekilmiş bir diş gibi
Diyarbakır’dan...
Ağrırım,
bağırırım
aldırmaz!
Ümit Yaşar Oğuzcan
AŞK ÇİZGİSİ
Bütün yollar aşktan geçiyor, görüyor musun?
Bir aşk çizgisi var her şeyden öte
O çizgiden başka bütün çizgiler
Aşkı tüketmede
Kimi dik çizgilerin kimi paralel
Eğri büğrüsü, düzgünü, kalını, incesi
Ve bir gün sarıyor bütün çizgileri
Ölüm çizgisi
Bense hep seni çiziyorum kağıtlara, duvarlara
Yeşillerle, morlarla, mavilerle
Resmini yapıp adını yazıyorum
Renk renk çizgilerle
Tut ki iki noktayız birbirinden uzak
Bir çizgiyle aramızı birleştiriyorum
Sonra bir ev yaparak çizgilerden
İçine seni yerleştiriyorum
Başlıyoruz geometrik yaşamlara
Nokta nokta, şekil şekil
Ve bir tek çizgi oluyoruz seninle, mutlu
Öbür çizgiler umurumuzda değil
Her düşünce aşka teğet geçiyor
Tanığı çizgiler var olduğumuzun
Bir aşk çizgisi var her şeyden önce
Bütün yollar aşktan geçiyor, görüyor musun?
Gönül senden ayrı düştü ölüm teğet geçerken .
Duygularımı çaldılar lan aşka bedel öderken