Yalnızlaşmanın , "kendi ayakları üzerinde durmak" olarak kutsallaştırıldığı , kimsenin kimseye ihityaç duymadığı, aşkın gündelik bir hobiye dönüştüğü bir dünyada hasrete yer ve zaman kalmıyor. Hasret çekmeyen için vuslat nasıl bir anlam ifade etsin ki?