....
Sevebilmenin iflası
Kendi düşmanın gibi, ezersin kendi canevini.” –Shakespeare
Malum sözü biraz terse büküp, bir soru sorarak başlayalım: Peki, hassas kalplerin dünyayı cennete çevirme iradesi veya şevki var mı?
Bugünlerde herkes birçok şeyden şikayet ediyor.
Bu şikayetlerin çoğu yozlaşma, değer yitimi, hissiyat kaybı kapılarına çıkıyor.
Sevdayı bırak çek git aşkı bırak git diyorlar
Sevdası bende kilit aşk-ı ala bilmiyorlar
Aklın kimyası ile aşkın kimyası başkadır. Akıl temkinlidir. Korka korka atar adımlarını. Aman sakın kendini diye tembihler. Oysa aşk öyle mi? Onun tek dileği: Bırak kendini, go gitsin! Akıl kolay kolay yıkılmaz. Aşk ise kendini yıpratır, harap düşer. Halbuki hazineler ve defineler yıkıntılar arasında olur. Ne varsa harap bir kalpte var!
- Şems-i Tebrizi
ENKAZ KALDIRMA ÇALIŞMALARI
I-
Bir tezgahtar parçasıyım ben
Üç kuruşluk acıya müdahale edemem
Kanatlarımda sigara yanıkları
Gül diye okşadım onu yıllarca
Sen istersen derdim müşterilerime
Sen istersen kalbimin hepsi de melek olsun
İnanırdım bazen bir kase bal bile umutsuzdur.
Gül tutan bir adam aradım yıllarca
Rakamlar büyür, şehir küçülürdü.
Vazgeçtim, vazgeçtim sonra
Beni
Bir Hiç uğruna, tükettik bize ayrılan zamanı.....
Dünya bir HİÇ...
Ehl-i dünya bir HİÇ...
Ey HİÇ...
Birleşme HİÇ'le bir HİÇ için...
Ölümden sonra geriye ne kalır, bilirmisin?
AŞK'tır MUHABBET'tir
Gerisi tamamen HİÇ
Baharı yaz uğruna tükettik.
Âşk'ı naz uğruna.
Ve papatyaları seviyor sevmiyor uğruna.
Derken ömrü tükettik bir hiç uğruna...
Sezai Karakoç
