– Metin çok hayalperestsin, artık gerçek dünyaya dön!
– Bu dediğini bir kez daha düşünmeni öneririm. Gerçeği hayalin hamuruyla yoğurursun. Hayal hamuru sertleştiğinde, “gerçek” oluşur.
Neyzen cansız saza nefes üfleyerek ona can verir,
Tıpkı cansız bedenlerimize üflediği
nefesle can veren varoluş gibi...
Sen O’nun nefesisin işte;
Bak; “O” seninle nasıl nefes alıyor!
Şimdi düşün bakalım;
Nefesini neyle tüketmek istiyorsun;
Öfkeyle mi, aşkla mı?