Her şeyi unuturum ama olmadığımız için tüm kusurları kendimde bulup saatlerce ağlamamı asla..
Bazı yaralar asla iyileşmiyor. İnsan kabuğunun altında yeni bir derinin oluştuğunu sanar,ama orayı kaşıdığı anda yara yeniden kanamaya başlar.
Şu çağın en büyük derdi insan. Dostu, sevgilisi, iş arkadaşı, akrabası... Seçebildiklerimiz de seçemediklerimiz de dert olabiliyor. Her şey yolunda gitse, insanlar zaman zaman can sıkıyor. Sonra da hiçbir şey olmamış gibi soruyorlar, neyin var? Paul Auster cevaplıyor: "Benim bir şeyim yok. Doğru insana rastlamadım, hepsi bu." Yeni bir
Bahar ne de güzel geldi. Bayram da geçti. İnsanlık yerinde saysa da, hayat bir şekilde yolumuzu bulduruyor bize. Yörükoğlu'nun başka bir kitabında geçer: "İyiydim. Baharın ikindi vakti nasılsa öyle serindim." Bir bahar serinliği gelsin yüreğinize sevgili okur. Çiçek gibi bir gün dileriz, iyi olduğumuz ve iyi kalabildiğimiz. Var
Baruch Spinoza
"Dua etmeyi ve boşuna göğsüne yumruk atmayı bırak!
Yapmanı istediğim tek şey, dünyaya çıkıp hayatının tadını çıkarmandır.
Eğlenmeni, şarkı söylemeni ve senin için yaptığım her şeyin tadını çıkarmanı istiyorum.
Kendi inşa ettiğin tapınaklara gitmeyi de bırak.
Oraların benim evim olduğunu söylüyorsun!
Benim evim dağlarda, ormanlarda,
Allah, mühlet verir ama asla ihmal etmez.
Küfredenlerin küfrü, şirk koşanların şirki, zulüm yapanların zulmü, zulme uğrayanların mağduriyeti, gerek iyilik, gerekse kötülük hiçbir zaman karşılıksız kalmayacak.
Çünkü Mahkeme-i Kübra var. 🇵🇸
Çocukken, bütün iyi şeyleri, kardeşlerimle yaşadım. Büyüyünce ise, asla yaşamayacağımızı düşündüğüm tüm kötü şeyleri... Birinin kardeşi, ablası ya da abisi olduğunda, ne yaşarsanız yaşayın, bu sıfata daima sahip oluyorsun. Bu sıfatın diğer bütün sıfatlardan farkı ne biliyor musun? Aynı anne ve babayı bölüşmek. Çünkü bu, diğer bütün şeyleri bölüşmenin ötesinde. Geçmişin hep geçip gittiğini savunan biriyimdir ama bugün, geçmişi düşünmeden duramıyorum. Aynı anne ve babayı bölüşmenin en kötü yanı ne biliyor musun, kaderiniz de bölüşülüyor. Annen ve babandan gen aktarımı gibi keskin bir biçimde devraldığın hayat, kardeşinin de hayatı.
Dilara Pamuk
İnsanlarda nedense şöyle bir algı oluşmuş: anlaşamadığın biriyle 'saygı duyarak' veya 'ona karışmadan' onunla beraber vakit geçirmek, sözde anlaşmak. Oysa tanımadığın veya tanımak istemediğin birisine karşı saygı duyarsın, karışma hakkın olmaz. Eğer bir farklılık varsa ve bu zamanla sorunlara dönüşecekse o zaten ki bir arkadaşlık değil, olsa olsa içten içe dolan bir düşmanlık, bir kindir. Toplumsal tabakalaşmadan bahsetmiyorum, asla. Ama kavgaların azalması, daha doğrusu daha güzel bir dünya için bazı küçük gruplar oluşturulabilir, oluşturulmalı. Sözüm ona ki zaten gruplaşmalar daha doğrusu tabakalaşma yok mu? Halktan bir kişi ile bakanlıktan bir kişi eşit miydi yani? Tabakalaşma birnevi budur. Gruplaşma farklıdır. Eşitlik vardır, gruplar arasında kaynaşma olur, bir zümre olmaz, olmamalı da zaten.
'’ Sen, beni asla, asla tanımayan, bir su birikintisinin yanından geçercesine yanımdan geçip giden, bir taşa basarcasına üstüme basan, hep ama hep yoluna devam eden ve beni sonsuz bir bekleyiş içerisinde bırakan sen, kimsin ki benim için? ‘’ 
Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu