Kitabı beğendim. Yazılacak bir sürü şey var kitapla ilgili ama benim söyleyeceklerim daha çok duyguları ile ilgili sanırım.
Yazarın yaşadıklarına hayatına düşüncelerine hep çok yakın hissettim kendimi. Benzer şeyleri yaşamışım osmanı onunla birlikte beklemişim gibi…
Zor, beklemek, beklerken yaşamaya çalışmak hayata tutunmak çok zor. O zoru yaşarken öyle güzel anlatmış ki kafa karışıklığını kendi kendine konuşmasını cevap vermesini ve kendisiyle en sonunda barışmasını o kadar güzel anlatmış ki…
Bir yandan çok hüzünlü ama bir o kadar da gerçekçi ve sonuçta güçlü bir kadını okudum ben..
kitabı tavsiye ederim ama çok fazla melankolik olduğu için ruhsal çöküntü yaşanılan dönemlere denk gelmemesini de ayrıca tavsiye ederim.
Değişik ve yüzümü gülümseten farklı bir mizah da var kitapta onu da ayrıca sevdim…
Oysa kendin dahil kimsenin senden ne beklediği mühim değil. Bence mühim olan ne kadar hissederek yaşadığın, yeryüzündeki bu sınırlı zamanının ne kadar tadını çıkarabildiğin.
Hiçbir şeyin değişmemesi bir taraftan konforlu ama öte yandan çok bunalıyorum. Dertsiz bir hayat olmayacağını biliyorum da, ben artık başka dertlerle boğuşmak istiyorum Osman