Kitabı okurken Uyanış: Büyük Selçuklu dizisinin 27 bölümünde Ömer Hayyamla İmam-ı Gazali'nin Hasan Sabbah ile ilgili yorumlarının olduğu sahne kitabın adeta bir özeti gibiydi. Kitaba yapılacak en güzel yorumun bu olduğu kanaatindeyim.
"Allah'ın kulları varlığa bakıp, orada en güzele götüreni keşfeder; güzele yol alır. Kafasının kölesi olanlar öyle mi? Hakikate kör olur, kendi kafasından uydurduğu vehimleri put beller insanları bu vehimlerle aldatır durur. Bilmezki aldanan kendisidir.
(Ömer Hayyam Nizam-ül Mülk ile medrese hayatından beri Hasan Sabbahı tanırlar) Onu bu denli saptıran, dostlarını ihanete iten, gözünü karartıp canileştiren ne oldu sorusunun cevabını ise yine Ömer Hayyam verir.
Bilgi hakikati arayanın elinden nura, güç ve kuvvet peşinde koşan kişinin elinde ise nara yani ateşe dönüşür. Sabbah bilgiyi insanları kendi emelleri uğruna kullanmak ve onların gözlerini boyamak için istemiş. En nihayet bilgi bizim gözümüzde ışık olurken, onun elinde insanların gözlerini ya hançerle ya efsunla köreltmek için ateş olmuş.
İbret verici olan aynı ateşin Sabbahın aklını da yakması. Hırsı gayretinin, arzusu kabiliyetinin önüne geçti ve sahip olmak istediği her şeyin şimdi esiri oldu."
