Bakın!
Güneş, ilkbahar, çiçek dolu tarlalar.sabahleyin uyanıp şakıyan kuşlar, bulutlar,ağaçlar,doğa,özgürlük,yaşam ne yazık ki hiçbiri benim değil artık.
Ah! Kurtulması gereken benim!Yarın belkide bugün ölmem gerektiği doğru mu.
Bunun başka bir yolu yok mu?
Ah tanrım!
İnsanın hücresinin duvarlarınına vura vura başını parçalatabilecek kadar korkunç bir düşünce!
