Sevmek de beceri ister mi? Gizlice bir kuytuda birini sevmekse niyet pek tabi gerekmez, içten gelir ve yaşanır. Ancak kendi kendine sevmekle ilişki yürümüyor. İlişki halinde sevgiyi hissetmek ve hissettirmek gerekiyor. Karşılıklı sevgi olan bir ilişkide eşlerin sevildiğini anlayamaması mümkün mü? Sevgi dilleri farklıysa bu çok kolay. (Aynı fikirde farklı dillerde konuşan iki insan gibi hiç anlaşamamak mümkün.) Sırf o bunu anlasın diye içinden gelmeyen bir şeyi yapmak ne kadar mantıklı? Aslında içinden gelir, nerden baktığınıza bağlı. Gerçekten seviyorsanız, sevildiğinizi bilip birlikte mutlu olmak için konuşulan bir sevgi dilinin içinizden gelmeme olasılığı da olmaz. Biraz zor olabilir belki ama sevgi konusunda anlaşınca da kalan herşeyde anlaşmak çok kolay olabilir.
Tüm bunları anlamak için çok güzel bir kitap olabilir ama bence kitabı okumadan önce şu zor soruya da dürüstçe cevap bulmak lazım:
-Anlaşmaya gönlümüz var mı?
Ya da çok öncesinde: sevmeye ve sevilmeye hazır mıyız? (Bu soru komik biliyorum, kim sevilmek istemez ki diyebilirsiniz. Mesela sevgi deposu bir süre boş kalmış biri bu duruma alışmış olabilir ya da sevgi deposu doluyken birden boşaltılmış biri korkabilir. Korkak birine bile yapılcak çok şey var ama sadece izin çıkarsa...)
