ayca bedir
@aycabedir
Istanbul
Istanbul
7 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Zihnin - o sürekli ve gürültülü gevezeliği ile - düşünce derinliğinin ve duygusal değişmezliğinin en büyük düşmanlarından biri olabileceğini biliyorum; zihnin doğal eğilimi daldan dala atlamaktır, rahatsızlık yaratmaktır.
Bildiğim bir şey daha var. O da zihnin eğitilebilir olduğu - hatta eğitilmesi gerektiği - çünkü düşüncenin disiplin altına alınamaması halinde özgür insanların yetişmesi olası değildir.
...
Ne var ki yetişmenin amacı kavramlar alanını genişletmek değil, ona içsel bir değişmezlik oluşturmayı öğretmek, sabır ve bekleme gibi değerleri yeniden ele almak olmalıdır.
...
Evcilleştirilecek ilk şey - ve en vahşisi - de kendi zihnimizdir.
Sayfa 173Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
İki çocuğu vardı, ikisini de açıkça görememişti. Ama belki de hiçbir anne baba evladını gerçekten göremez. Baktığımızda sadece kendi hatalarımızın bir yansımasını görüyoruz.
Sayfa 318Kitabı okudu
Bir ölümlünün yaşamında ölüm hariç herhangi bir mecburiyet yoktur.
Sayfa 287Kitabı okudu
Ama Athena’nın bebeği yoktu, hiç de olmayacaktı. Sevdiği tek şey mantıktı. Bu da hiçbir zaman bilgelikle aynı şey olmamıştır.
Sayfa 257Kitabı okudu
Herkes ölünce ardında bir şeyler bırakmalı, derdi dedem. Bir çocuk, bir kitap , bir tablo, inşa edilmiş bir ev veya duvar, yapılmış bir çift ayakkabı. Veya ekilmiş bir bahçe. Elinin bir şekilde dokunduğu bir şey, öldüğünde ruhunun gideceği bir yer olsun diye ; böylece insanlar ektiğin o ağaca veya çiceğe baktığında, sen orada olursun. Ne olduğu önemli önemli değil, dokununca onu değiştirdiğin ve ellerini çektiğinde sana benzeyeceği bir şeye dönüştürdüğün sürece, derdi. Sadece çim biçen adamla bahçıvan arasındaki fark dokunuştadır, derdi. Çimleri biçen adam orada hiç olmamış gibidir; bahçıvansa bir ömür boyu orada olacak.
Sayfa 186Kitabı okudu
Tek bir şey, tek bir kişi veya makine ya da kütüphane tarafından kurtarılma arayışına da girme. Kendini kurtar, boğulursan da en azından kıyıya doğru gittiğini bilerek ölürsün.
Sayfa 108Kitabı okudu
çivi ve tahta olmadan ev inşa edemezsin. bir evin inşa edilmesini istemiyorsan çivilerle tahtaları sakla. bir insanın siyasi açıdan mutsuz olmasını istemiyorsan, bir meseleyi iki farklı açıdan sunma ki, kaygılara kapılmasın; tek bir açıdan sun. daha da iyisi , hiçbir açıdan sunma. bırak savaş diye bir şey olduğunu unutsun. hükümet verimsizse, kadroları fazla şişkinse ve vergi manyağıysa, insanların onunla ilgili kaygı duymasındansa hükümetin bunların hepsi birden olması daha iyi. huzur, montag. insanlara en popüler şarkıların sözlerini, eyalet başkentlerinin isimlerini veya lowa'da geçen sene ne kadar mısır yetiştiğini hatırlayarak kazanacakları yarışmalar vereceksin. onları yanmaz verilerle dolduracaksın, ' gerçekleri ' boğazlarına tıkıştıracaksın, öyle ki kendilerini tıka basa doymuş ama onca veri sayesinde ' zeki ' hissedecekler. işte o zaman düşündükleri hissine kapılırlar... hareket etmedikleri halde harket ediyormuş gibi hissederler. ve mutlu olurlar, çünkü o türden gerçekler değişmez. onlara birşeyleri yorumlamaları için felsefe ya da sosyoloji gibi kaygan zeminli şeyler vermeyeceksin.
o yol melankoliye çıkar. bir televizyon dolabını söküp takabilen herkes (ki bu günlerde çoğu kişinin yapabildiği bir şey bu) insana kendini hayvansı ve yalnız hissettirmeden ölçülmemekte ve denklemleştirilmemekte direnen evreni sürgülü cetvelle ölçüp denklemleştirmeye çalışan herhangi bir insandan daha mutludur.
Sayfa 82Kitabı okudu
İnsanın acı ile ilişkisi çok garip, biliyor musun? Çok büyük acılarla karşılaşmadıkça direnebiliyor; korkunç bir şey oldu, artık başka bir şey olamaz deniyor… niçin olamaz? Çünkü haksızlık olur; demek istiyorum ki insanın ta içinde dokunulmaz bir hal, bir eşitlik duygusu var. Sanki tüm yaşam bir şölen, çekilen acılar da pasta dilimleriymiş gibi. Herkese birer dilim, ne fazla ne eksik.
Sayfa 104Kitabı okudu
