İbrâhim süresi'nin 24. ayetinde gönlümü bıraktım; "güzel bir söz, kökü yerde sabit, dalları gökte olan güzel bir ağaç gibidir." diyor ayette. Güzelliğin mutlak sahibi'ne her geçen gün hayretim artıyor..
Uzun süre gürültülere maruz kalınca, sükûnetin varlığını unutuyoruz. Kavgalar, bağırışlar ve hiçbir yere varamayacak hiddetli söylemler, artık olağan veya normal geliyor. Aslında normal olan bu değil! İnsan sükûnete aittir; ruhu ile ancak orada irtibat kurabilir.