“Ama ya kimsen olmasaydı? Siyahsın diye, barakaya girip kağıt oynamana hak tanımasalardı? Ne yapardın o zaman? Burada oturup kendi kendine kitap okumak zorunda kalsaydın? Ortalık kararana kadar nal oynardın tabii. Ama ondan sonra kitap okumak zorundasın. Kitaplar işe yaramaz. İnsanın can yoldaşına ihtiyacı var.” “İnsan çıldırır kimsesi yoksa.” .... “İnsan çok yalnız kalırsa tozutur, hasta olur sonunda!”
Hayat bir hikaye gibidir. Ne kadar uzun olduğu değil ne kadar güzel olduğu önemlidir.
