Kendine dokunabilen insan, başka insanlara da dokunabilir...
Ey benim çocukluğum
Pötikareli elbisem
Çiçekli basmalarım
Fiyonklu tokalarım
Tokalı pabuçlarım
Oyuncak bebeğim
Eskimiş karyolam
Çirkin, sevimli, masum
Yaramaz, somurtkan
Kızgın, gülen yüz hallerim...
Sevdiklerim, kaybettiklerim
Hızla geçen senelerim
Emeklerim
Bitmeyen özlemlerim...
Sessizlik en büyük çığlığı olur insanın çoğu zaman. O çığlığı da kendisinden başka biri susturamaz.
İnsan zaman içinde anlar hayatın ne anlama geldiğini.
Yaşamaya ne zaman başlarız? Dünyaya geldiğimiz an mı, yoksa yaşadığımızı ilk kez hissettiğimiz an mı?
Sayfa 7Kitabı okudu
"Hayat senin algıladığın kadar senindir. Avuçlarının içinde yaşadığındır."
Sayfa 73Kitabı okudu
"Her insanın bilinmez, söylenmez zamanları vardır. Kendine sakladığı, kendine bile söylemeye çekindiği anları vardır. "
Sayfa 87Kitabı okudu
"Uçamazsan koş, koşamazsan yürü, yürüyemezsen sürün. Fakat ne yaparsan yap ilerlemek zorundasın..."
Sayfa 49Kitabı okudu
"Aile, bireyin en az iki defa sahip olabileceği bir topluluktur. Birincisinin içine doğar. Dünyaya geliş sebebidir. Kendi seçimi değildir. Doğduğu ailenin içinde şekillenerek büyür.
Yetişkin birey olduktan sonra ise ikinci ailesine sahip olur. Tamamen kendi seçimi ile kendi ailesini kurabilir. "
Sayfa 47Kitabı okudu
Merhaba
"Neden merhaba?
Çünkü merhaba selam vermek için kullanılan bir kelimedir. Bazı kaynaklarda farsça kökenli olduğu ve" Benden size zarar gelmez " anlamına geldiği, bazı kaynaklarda da Arapça kökenli bir kelime olduğu ve " Sefa getirdiniz, bolluk, rahatlık, huzur getirdiniz" anlamına geldiği yazılır. "
" Ve bir merhabayla herkese dokunabilir insan. Önce kendine dokunur, sonra her şeye... "
Sayfa 40Kitabı okudu