Yolda giderken aklima daha once okudugum bir yazi geldi. O yazida "Her sabah uyandiginizda kendinize; bugün bundan sonraki hayatimin ilk gunu" diye seslenin diyordu.
Yaşadıklarımızı geri dönüp düşündüğümde,bir savaş filminin sahnesi gibi görünüyordu...Fakat ne yazık ki bu bir film değildi ve biz de aktör değildik.Sadece doğduğumuzda kaderin bize yazdığı senaryoyu oynayan gerçek karakterlerdik...
Hakkâri’deki ilk görevim bana şehit acısını bir kere daha yaşattı. Dayanamıyorum diye çığlık atsam sesimi duyuramayacağımı biliyorum. Gerçekten dayanamıyorum artık. Tanrının adaletine sığınıyorum. Bu konuda lütfen adil davran ülkemize...