İlk Hasan Ali kitabımdı. Kitap dili ve benzetmeleri itibarıyla harika. Betimlemeler söz sanatları yoğun ama okuyucu sıkmıyor. Aynı söz sanatı seviyesinde olan diğer kitaplara göre bir hayli akıcı. Olay örgüsünün içine çok iyi yerleştirilmiş benzetmeler, söz sanatları var. Benzetmeler oldukça zihin açıcı. Yazarlık hayali olanlar kesinlikle okumalı çok yol gösterici olabilir. Görme duyusu ile betimlemesi yapılması “gereken” bir meseleyi tatma duygusuna bağlıyor. Gerçekten zihin dünyası çok farklı olan biri yazarımız.
Romandaki olay örgüsüne gelince bana bir Orhan Kemal, Yaşar Kemal havası estirdi. Şehir hayatı ağalık sistemi eleştirisi gibi. Olay çok sıradışı ama hissettirdiği duygular çok gerçekçi. Çaresizliği hissedip, kahramanların sıkıntısını üstleniyorsunuz. Güzel bir üslup en inanılmaz şeyleri bile derinden hissedilebilir kılabiliyormuş, deneyimlemiş olduk.
Romandaki karakterleri incelediğimizde aslında her biri belli duyguları temsil ediyor. vicdan, merak, pişmanlık, öfke, hırs...
Sonuç olarak bazı paragrafları dönüp tekrar tekrar okuduğum, hayran kaldığım, uzun bir aradan sonra gerçekten edebi bir zevk alarak bir çırpıda okuduğum kitap olarak kitaplığıma eklendi.
