Sevgilim
Üzülmeyi, ağlamayı,ihaneti, gözyaşlarını
Sensizliği, ben yoksayışını , anıları hatıraları bir köşeye bırakıp hepsiyle vedalaşıyordum.
Ama içimin bir yerinde seni özlüyordum,seni düşlüyordum,seni hayal ediyordum, bu kadar imkansız olmana rağmen bende bilmiyorum inan kendimle ne yapacam,bunca zaman sonra seni görmek acıydı,derindi,ve çokta çaresizceydi,seni o kadar özleyip sarılamamak,içimde sana söyleyecek sözlerle dolup taşarken, boğularak yutkunmak,seni o kadar severken yüzüne bakamamak , gözlerini kaçırararak ,iki yabancı gibi bir masaya oturup sahte gülücükler savuruyoz.ve içten çürüyoz.
Anlayamadım sevgilim bu dünyayı
Anlamaya çalıştım altında kalkamadım...
Her şeyi dışarıdan görmek, dile sığmazlığı sistemleştirmek, hiçbir şeye çekinmeden bakamamak, başkalarının görüşlerinin dökümünü yapmak!..
3 Aralık Dünya Engelliler Günü
Engelli olmak, bir tercih değildir. Hayatın bize sunduğu bir sınavdır. Bazıları doğuştan engelli bireyler oluyor, bazıları da hayatın içinde yaşanan kazalar ve hastalıklardan sonra engelli bireylere dönüşebiliyor. Bunu bir ''eksiklik'' olarak görmemeliyiz; çünkü hayat devam ediyor ve yaşama tutunmak gerekir. Bana göre en büyük
Söyle dostum hayâ olmasa sevgi, sevgimidir ؟
Sahi gözlerine bakamamak
Kendinden bile kıskanmak :)
Konuşurken heyecanlanmak
Göz göze bakmayı geçtim yan yana yürüyememek değil mi?
Hâya...
Ya peki bu hâya duygusunu kaybetmiş insanlara aşık denir mi?
Hakiki seven denir mi?
Çocukların yüzüne bile bakamamak..
Burada tanıdığım Filistinli bir arkadaşım vardı. O kadar gönlü geniş bir insandı ki şaşırıyordum öyle bir zulmün içinde yaşayıp hala bu kadar mihriban olmasına, sevgi dolu olmasına. Konuştuğumuzda her sözünün arkasından dua ederdi.
Şimdi böyle acı haberler aldığımda aklıma geliyor hep. Nerede, nasıl, yaşıyor mu? O kadar merak ediyorum ki. Ve daha onun gibi binlercesi var orada yaşam mücadelesi veren.
Yüreklerin ortasına oturmuş çaresiz bir acı😢
