Bakmaklar...
Ben nereye adımı yazsam
nereyi göstersem parmaklarımla
orası şapkalar yüklü bir vagondur,
nerede daralmış görsem bir adamı
akşamın güzel buğusunda eli-ayağı tutulmuş
bir çiçeğe uzanırken utandığını görsem
işte iğrentim yayılıyor derim, işte sırtlanlar soluyor ellerimde
kuşlar çoktan kapamışlar tarlalarını.
O zaman bir üzünç aralığında - herkes gibi - başlar korkum.
İsmet Özel
Babamı böyle seyrederken;
tohum saç ezel yurduna
fenâ bulacak dünyâda her güzellik ...
diye yazdığım bu iki satırı mırıldanıyordum ki babam ;
tohum düşmezse elinde
torpağ ıslanmazsa terinde
akşama vardığında yoğsa yorgunluk
Bakmaklar
"(...)
nerede daralmış görsem bir adamı
akşamın güzel buğusunda eli-ayağı tutulmuş
bir çiçeğe uzanırken utandığını görsem
işte iğrentim yayılıyor derim, işte sırtlanlar soluyor ellerimde
kuşlar çoktan kapamışlar tarlalarını.
O zaman bir üzünç aralığında - herkes gibi - başlar korkum."
https://1000kitap.com/yazar/Ismet-Ozel
