Ben ortalama bir insanın hayal ettiği her şeye sahibim. Özgürlük derseniz zihnen özgür bir bireyim.. Ancak mutlu değilim. Çünkü varoluşsal sancılar çekiyorum. Demek ki ‘mutluluk’ bir şeylere sahip olmak değildir. Ama neden acı çekiyorum? Çünkü var olmak evrimsel süreçte acı çekiyor olmaktır. Ben de bu acıyı çekiyorum. Her ne kadar muazzam felsefi ve bilimsel düşüncelere sahip olursak olalım, yine bu acı durumuna çözüm bulamıyoruz. Çünkü insan evrimi, mutluluk ve tatlılıktan çok acı ve kaos üzerine evrilmiştir. Bu yüzden bizim var ettiğimiz düşünceler, bizim biyolojik gerçeğimizin önüne geçemiyor; tıpkı düşüncelerimizin ölümün önüne geçemediği gibi…