Bu şehirde de geceleri duvarlara yazı yazarken bir şey gelip insanın bileğinden tutuyor,
tabii bu yüzden bazı harfler atlanıyor, sözcükler yanlış yazılıyor. sonuçta bu şehirde de çoğunluk aynı kanıyı paylaşıyor: anarşistler imla bilmiyor.
Yine de, her şeye her şeye rağmen, bu şehirde de birileri, insanlık tarihinin en başında yazılması, yazı yok muydu, çizilmesi, bağırılması gerekeni bir duvara yazıveriyor:
ne tanrı ne efendi!
…Hayatın saçma sapan bir şekilde bitebileceğinden korktum hep. İçimde böyle bir korku varken de hayatın tam da bu şekilde, yani saçma sapan bir şekilde sürdüğünü anlamadım. Asıl bundan korkmam gerektiğini anlamadım.