Kitaplığımdaki kitaplar bile bitap düşmüştü. Okuduğum ve okunmayı bekleyen bütün kitaplar, olmayı umduğum insanı yaratmaya, biçimlendirmeye çalışmaktan bitap düşmüşlerdi.
Sayfa 74Kitabı okudu
Artık genç değildim, unutulmaz şeyler yaşamıyordum, bunun yerine yaşadıklarımı tekrar tekrar hatırlıyordum: jetonları, pulları örneğin, kasetleri, öğrenci derneğinin düzenlediği piknikleri, bir zamanlar hayran olduğum Yüzyıllık Yalnızlık'ın giriş cümlesini... Hatırlamaktan yaşamaya vaktim ve takatim kalmıyordu. Aslında böyle biri olmayı hiç istemezdim, istememiştim.
Sayfa 74Kitabı okudu
"Saatler masumdur," diyor. "Günler, aylar masumdur. Ama sonunda hepsi bir olup karşısına çıkan her şeyi öldürür. İnsan yine de bu kumarı sürdürür."
Sayfa 61Kitabı okudu
"Yaşadığımızı anlamak telaşıyla..." diyor sakallı genç. "Bekliyoruz... Varlığımıza ikna olmak umuduyla bekliyoruz... Kısacık bir an için de olsa, ölmeden az önce de olsa varlığımıza ikna olmak umuduyla..."
Sayfa 61Kitabı okudu
Siz hiç gerçek bir acıyla karşılaşmamışsınız. Annenizin hayatını çaresizce tekrar etmek ve sonunda bir eşelek gibi kalmak ne demek, bilmiyorsunuz.
Sayfa 39Kitabı okudu
Hayatta bazı şeylerin ya biraz geç ya da biraz erken gerçekleşmesi neredeyse bir yasa gibidir.
Sayfa 19Kitabı okudu
Bir bütünlük arıyorum çünkü kendimi darmadağınık hissediyorum, dağılarak yok olacakmışım gibi hissediyorum.
Sayfa 18Kitabı okudu
Ceren'i o zamanlar tanımış olsaydım, ona anların büyüsünü küçümsememesini söylerdim. İlk önce bunu söylerdim. Göz alıcı renklerde minik küreler, derdim, mükemmellikten sersemlemiş bir halde etrafımızda dolaşıyorlar, her yerdeler.
Sayfa 17Kitabı okudu
Müdürün bundan sonraki ucuz şakalarına gülmeyeceğine dair kendi kendine söz verdi: “Karahindiba tohumu değilsin, kırk beş yaşında bir adamsın."
Kitaplar bir bakıma başarılmış, tamamlanmış şeylerdir. Oysa hayat başarılamayan ve tamamlanmayan şeylerle doludur.
Siz dalgaların arasında boğuşurken edebiyatçılar kıyıda güneşlenip matelerini yudumlarlar. Mate, çünkü en iyi Güney Amerikalılar kıvırıyor bu edebiyat işini
Ben dimedim Baris bey didi :)
Bilgisayarın karşısına geçen yazar oluyor. "Doğru dürüst cümle bile kuramıyorlar!"
Kötü hatıralar nedense hep kol mesafesinde durur. Oradadırlar.
..şiirin bile fayda etmediği çünkü şiir çaredir bir bakıma ölüme, özellikle de son dize ve her şeye çengel atan kafiye
Ölüm akla düşünce her şeyin her şeyle ilgisi
oluyor, bağlantılar kuruluyor ve korkunun kirli ampulü pır pır yanıyor.