Şermin Yaşar’ın yine o akıcı mükemmel kalemini gördüğümüz bir kitap. Bakınca aslında öyle ağır, süslü cümleleri yok ama yazılan o duru cümleler öyle yoğun ve derin ki. İnsanı uzaklara baktırıyor bir süre. Bu kitaptaki aileyi okuyunca kendi ailemi düşündüm hepimizin iç sesini şöyle bir ortaya döküverseler neler olur kim bilir? Belki sürekli suçladığımız aile üyelerimizi anlayabiliriz ,zihnimizde oturmayan taşlar yerine oturur ne bileyim anlamsız davranışları anlamlandırabiliriz. Farklı bir pencere açtı bu aile bana al bir de burdan bak bakalım dedi o zaman da aynı düşünecek misin ? Bu kitap , içindeki aile ve kendi ailem üzerine düşünmeye ihtiyacım var. Ben düşünedurayım aklında olan , okumak isteyen de bu kitabı okusun . Emeğine sağlık Şermin Yaşar’ın o yazsın hep biz de okuyalım…
