Karalama1
Son yıllarda çok kitap okuduğumdan olsa gerek, yazarlara özendiğim zamanlar oluyor. Bir şeyler anlatma, ahkam kesme, bir şeyleri tanımlama, o şey hakkında yargılarda bulunma ve o şey hakkında hüküm verme ihtiyacı mı desem bunun adına, bilemiyorum. O kadar anlatılmaya, tanımlanmaya, hakkında yargılarda bulunulup, hüküm verilmeye muhtaç konu varki,
Bu yaşıma kadar evet bazı hatalarım oldu. Ben de ergenlik ve çocukluk geçirdim çünkü. Fakat hiçbir zaman okumam ve kendimi geliştirmem gerektiği gerçeğini görmezden gelmedim. Çünkü güvenecek bir babam ve annem daha doğrusu ailem yoktu. Tek yanlışımda hayatım berbat olabilirdi. Hoş şuanda da pek iç açıcı değil ama en azından okuyabildiğime şükrediyorum. Her neyse asıl konuya döneyim. Bu yaşıma kadar sıfır özel ders ve dershane ile lise sınavında güzel bir puan aldım ve şuanda da güzel bir bölüm okuyorum - üniversite için aynısını diyemeyebilirim çünkü ailevi mecburiyetten tercih ettiğim bir üniversite- ve hâlâ ailemden olabildiğince az para almaya ve kendi çabalarımla bir yere gelmeye çalışıyorum. Ve belki inandırıcı gelmeyecek ama ben 18 yaşıma kadar babamdan para almadan- abim ve ablam çalıştığından- okudum. Buna rağmen tüm başarım babama bağlıymış gibi muamele görüyor ve bununla kalmayıp hâlâ eğitim hayatımdan olma korkusuyla devam ediyorum. Asıl söylemek istediğime gelirsek de bir aile dostumuzun kızı şuan 12 olması gereken yerde ailesinin bu kadar emeğine rağmen hâlâ 11. Sınıf. Asıl olay bu da değil. Kız her gün okuldan kaçan ailesine yapmadığını bırakmayan saçma sapan insanlarla muhatap olan biri. Tüm bunlardan bir tanesini yapmış olsam şuan ben evde oturuyor olurdum ama onun ailesi para verip koleje yazdırdı. Demek istediğim şu hayat hiç adil değil. Bu hayata ve insanlara olan nefretimi körüklüyor. Bazılarına sunulan imkanlar hak edene sunulmuş olsa bu dünya daha farklı olabilirdi ya da hiçbir şey değişmezdi. Bilemiyorum.
VERİLERLE (İNSANLARLA) OYNAMAK
#136938897
Eylül Ayı Öykü Etkinliği
“İlk defa bir temizlik görevlisi için yapılan iş görüşmesinde hem şirket patronun hem insan kaynakları müdürünün hem şirket müdürünün yer aldığını görüyorum. Camın arkasında başkaları da var mı? Sanayi ve Teknoloji Bakanımız da burada mı?” dedi Fikret gülerek.
“Fikret Bey, biz de
"Kader.. sevdiğin biri için şans köprüsü.."
Bu alıntı, aşktan vazgeçme ve yeniden keşfetme hakkında bir film olan Kore filmi My Sassy Girl'den çok sevgili bir alıntı. Kalbinizi onarabilecek kişinin en az beklediğiniz kişi olduğunu hatırlatan bir film. Birlikte olmak istersen, kaderin sevdiğin insanlar aracılığıyla senin için şans yaratacağına dair bir hikaye.
Umutsuz bir romantik ve