BELKIS
@bblksss
Bilirim, kimi vakit iyilik olsun diye yalan söylerler. Bence hiç de iyilik olmaz. Doğrunun verdiği keskin acı gelip geçer ama, yalanın o yavaş yavaş işleyen, insanı bitiren azabı bir türlü sona ermez. İşleyen bir yaradır bu.
Bence, insan ruhunun kendine mahsus bir takım usulleri var:ruhumuzun derin, karanlık köşelerinde meseleler incelenir, ya atılır, ya alıkonulur. Bu iş bazen insanın öyle cepheleriyle ilgilidir ki onları kendisi de bilmez. Çok zaman sıkıntı, azap içinde yatarız, bunun neden ileri geldiğini bilmeyiz; sabahleyin bir bakarız karşımızda yepyeni bir yol, aydınlık bir ufuk açılmıştır ki, belki de o kara kara düşünmenin sonucudur bu.
Tapınılan şeyler bir kere devrildiler mi pür devrilirler, bin parça olurlar. Parçaları toplayıp yeniden bir araya getirmek zor iştir; ne yaparsanız eski parlaklıklarını veremezsiniz.
Okur Takip Önerileri
Başlangıçta, yalan söylediğini biliyordu ama, zamanla, masallarını kendisi de sahiymiş gibi kabul etmeye başladı.
Ne kadar mutlu olursa olsun ilerlemenin olmadığı bir hali arzu edemem. Uhrevi saadeti Tanrı'yla hemhal olmak gibi değil de, sonsuz ve sürekli bir yakınlaşma olarak tahayyül ediyorum. Kelimelerle oynamaktan korkmuyor olsam, ilerlemeci olmayan bir sevincin hiç ilgimi çekmediğini söylerdim.
Kalbimden yükselip gelen isyan, dudaklarımdan dökülemeden boğdu beni.
Her zamanki aşinalığımıza aykırı o ilgililiği ve cana yakınlığıydı asıl beni üzen, çünkü bütün bunlarda bir ilgiden çok, aldığı bir karar korkutucu geliyordu, ama sevgiden çok nezaket görüyordum.
İnsanların ara sıra sevdiği kuruntulu itirazlar olmasaydı pek çok şey kolayca hallolurdu. Çocukluğumuzdan beri, yapmak istediğimiz şu veya bu şeye, salt çevremizdekilerin sürekli olarak "yapamaz" Demesi engel olmadı mı...
En acıtıcı yara, asıl yanılanın insanın kendisi olduğunu anlamasıdır. İzi hiç silinmeyen tek yara, kendine ihanet eden bilinç tarafından kanıtlanmıştır! En güç affedilen hata, insanın kendisine ait olanıdır aslında...
Yeryüzü kültürümüz genç ve güzel kadın ile genç ve güzel erkek üzerine kurulduğundan beri ne çok kurban veriyoruz, diye düşünürüm hep...
Özgürlük, her sabah uyandığında istediğin aynı şeyleri yapabilmektir.
"-Herhangi bir şeyi sınırlandırmak çok güçtür. Dünyayı, yaşamı sınırlandıramayız. İyi kabul ettiğimiz, tatlı, güzel dediğimiz bir çok davranışta, duyguda yabanlık vardır."
Sayfa 104Kitabı okudu
